Η συνέντευξη στο Βήμα και τον δημοσιογράφο, Άρη Ραβανό.
Τι γίνεται στον ΣΥΡΙΖΑ; Ποια πρέπει να είναι η λύση από εδώ και πέρα;
Η ανάλυση των αιτιών της στρατηγικής ήττας του προοδευτικού κόσμου, η λήψη αποφάσεων με βάση την κοινωνική πραγματικότητα και όχι τις παλαιωμένες ιδεοληψίες. Πρέπει η καθαρή πολιτική πρόταση, η σύνθεση και η οικοδόμηση της συντροφικότητας να υποκαταστήσουν την κυρία συγκολλητική ουσία που είχαμε, τον Αλέξη Τσίπρα. Τώρα που δεν έχουμε εκλογές, οι απόψεις των υποψήφιων προέδρων πρέπει να απευθύνονται στην κοινωνία.
Τι έφταιξε και φτάσαμε στην παραίτηση Τσίπρα;
Πολλά. Το κυριότερο πιστεύω άτι ήταν το ανθρώπινο βάρος της στρατηγικής ήττας και η απογοήτευση επιλογών που αποδείχτηκαν λαθεμένες. Ο Αλέξης Τοίπρος είχε τη δύναμη να ανπμετωπίσει ισχυρές πιέσεις από οπουδήποτε. Δεν μπορούσε όμως να αντιμετωπίσει τη σύγκρουση με δομές, αντιλήψεις και πρόσωπα εντός του ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ που είχε μαζί τους κοινή πορεία. Νομίζω ότι αυτός o συναισθηματισμός του Αλέξη τον οδήγησε πολλές φορές στην ανοχή απαράδεκτων συμπεριφορών, που έδωσαν για 4 χρόνια το μήνυμα ενός χαοτικού κόμματος που δεν μπορούν να εμπιστευτούν οι πολίτες.
Οι ευθύνες επιμερίζονται για τις ήττες; Γιατί βλέπουμε πολλοί να αποποιούνται τις δικές τους ευθύνες…
Ο Αλέξης ανέλαβε τις δικές του ευθύνες, θα ήταν καλό να αναλάβουν με γενναιότητα όλοι το μερίδιο της δικής τους ευθύνης. Οποιος μετείχε σε κορυφαίο όργανο, ακόμη κι αν δεν αισθάνεται ότι έχει συμβάλει στην ήττα, οφείλει να παραιτηθεί, για λόγους ευθιξίας, μετά από το αποτέλεσμα που είχαμε. Γι αυτό πρότεινα να εκλεγούν από την KE νέος γραμματέας, αναπληρωτής και Πολιτική Γραμματεία στην πρώτη συνεδρίαση του οργάνου. Ενα από τα αίτια της ήττας ήταν η απόλυτη αναντιστοιχία της κοινωνικής και κομματικής βάσης του κόμματος με πς επιλογές στον στενό ηγετικό πυρήνα. Είτε αυτές αφορούσαν τοος γραμματείς του κόμματος είτε το Εκτελεστικό Γραφείο είτε τον πρωινό καφέ. Η κομματική γραφειοκρατία και οι “ιδιοκτήτες” του κόμματος δεν επέτρεψαν να ανοίξει το κόμμα. Δημιούργησαν το άβατο των ιερών και οσίων του κόμματος. Δημιούργησαν λειτουργία “αυλής” απομόνωσης και λήψης αποφάσεων, με λειτουργίες συνεχούς κοπτάτσιας. Δεν άφησαν να υπάρξει ηγετική ομάδα πραγματικής αντιστοίχιοης με τη βάση του κόμματος. Εθεσαν βέτο για τη συμμετοχή πολλών συντρόφων στα όργανα λήψης αποφάσεων. Θεωρούσαν ανεκτό και φυσιολογικό να υπάρχουν δημόσιες διαφοροποιήσεις από τις συλλογικές αποφάσεις και ταυτόχρονα να σταματούν κάθε προσπάθεια για ένα νέο σύγχρονο κόμμα. Δεν μετείχα σε αυλές ποτέ και εύχομαι στον φίλο και σύντροφο Πάνο Σκουρλέτη να μην επιλέξει τη στήριξη πρόσωπων που μετείχαν σε αυλές.
Πέτυχε ή απέτυχε η Προοδευτική Συμμαχία;
Η Προοδευτική Συμμαχία πέτυχε, ο ΣΥΡΙΖΑ απέτυχε. Οταν μέχρι το Συνέδριο δινόταν μάχη για να ενταχθεί ένας συμπολίτης μας μέλος του ΣΥΡΙΖΑ, όταν οι “ιδιοκτήτες” δεν άφηναν τους “μουσαφιραίους” να αισθανθούν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι το σπίτι τους, τότε πολλοί “μουσαφιραίοι” λήγουν την επίσκεψη.
Και εάν τελικά φταίνε οι πασοκογενείς για την κακή πορεία του ΣΥΡΙΖΑ;
Αν φταίνε, να συνεχίσουμε την ως σήμερα πορεία μας. Την ίδια κομματική γραφειοκρατία, την ίδια αναντιστοιχία πλειοψηφικών αντιλήψεων και μειοψηφικών εκπροσωπήσεων. Θα ήταν ειλικρινέστατη στάση η πρόταση αλλαγής του προσανατολισμού του ΣΥΡΙΖΑ μόνο στις δυνάμεις της ριζοσπαστικής Αριστεράς και της ιδεολογικής καθαρότητας. Αυτό που δεν είναι ανεκτό μετά την παραίτηση του Αλέξη είναι η αμφισημία, τους θέλουμε να μας ψηφίζουν αλλά να μην περνούν το άβατο του ιερού. Αυτό που δεν είναι ανεκτό είναι η ανοχή σε συμπεριφορές και εκφράσεις υβριστικών χαρακτηρισμών στο κόμμα όπου κυριαρχεί ο σεβασμός των δικαιωμάτων και της αξιοπρέπειας κάθε ανθρώπου. Αυτό που δεν είναι ανεκτό είναι πρωτοσέλιδα να αποκαλύπτουν τέτοιες συμπεριφορές και τα όργανα του κόμματος να μην ασχολούνται και να μην τις καταδικάζουν πολιτικά. Αντιλαμβάνομαστε όλοι αν κάποιος “πασοκογενής” συμπεριφερόταν με αυτόν τον τρόπο πώς θα αντιμετωπιζόταν.
