Συνέντευξη του βουλευτή Ανατολικής Αττικής και τομεάρχη Προστασίας του Πολίτη της ΚΟ ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, Χρήστου Σπίρτζη στην εφημερίδα Espresso και τη δημοσιογράφο, Βίβιαν Μπενέκου.
ΕΡ: Τι φταίει και, δύο χρόνια μετά τις εκλογές, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει βρει ακόμη δυνατό βηματισμό;
Φαίνεται ότι δεν έχει βρει βηματισμό, αλλά δεν είναι έτσι. Δεν μπορούμε να βρεθούμε κοντά στους πολίτες λόγω των μέτρων της υγειονομικής κρίσης. Δεν αναδεικνύονται από μεγάλη μερίδα των MME οι θέσεις, οι προτάσεις και η κριτική μας. Δουλεύουμε, παρά τις δυσκολίες, για την υλοποίηση των ομόφωνων αποφάσεών μας για τη διεύρυνση, τον μετασχηματισμό του πολιτικού μας φορέα σε έναν πολιτικό φορέα που θα ανταποκρίνεται στις σύγχρονες απαιτήσεις. Που θα συμμετέχει κάθε μέλος μας στη διαμόρφωση των θέσεών μας, χωρίς να αντιμετωπίζεται ως εκλογικός μηχανισμός ή ως παλαιοκομματικού τύπου κόμμα διεκπεραίωσης ρουσφετιών. Πρέπει και οφείλουμε να βελτιώσουμε ή και να επιταχύνουμε αρκετές δράσεις, όπως τα μέσα που θα ενημερώνεται κάθε πολίτης για τις δράσεις και τις θέσεις μας, αλλά δεν είναι εύκολο με τα αντικειμενικά προβλήματα που υπάρχουν από την πανδημία. Ο ΣΥΡΙΖΑ εμφανίζεται να είναι σκόρπιος σε πολλές περίεργες υποομάδες. Καθένας είναι και μια συνιστώσα (“Ρενέ”, “Ομπρέλα” κ.λπ.). Το ερώτημα είναι πότε ο ΣΥΡΙΖΑ θα γίνει κόμμα κι αν αυτή η εικόνα με τις δεκάδες ομαδούλες μπορεί να συνεχιστεί ως έχει.
ΕΡ: Μπορείτε να μου δείξετε ένα κόμμα που δεν εμπεριέχει διαφορετικές απόψεις και πολιτικές κατευθύνσεις;
Οι πολλές διαφορετικές πολιτικές θεωρήσεις μέσα σε έναν πολιτικό φορέα είναι υγιές φαινόμενο. Εμπλουτίζει κάθε κόμμα, κάθε συλλογικό και μαζικό φορέα με μεγάλο εύρος πολιτικών και κοινωνικών αντιλήψεων. Η διάθεση σύνθεσης διαφορετικών απόψεων και οι δημοκρατικές διαδικασίες οδηγούν σε αποφάσεις και θέσεις πληρέστερες. Αυτό που, κατά τη γνώμη μου, δημιουργεί μια λανθασμένη εικόνα είναι ο διάλογος και η συζήτηση αυτών των διαφορετικών απόψεων να γίνονται διά του Τύπου και όχι εντός των θεσμοθετημένων δημοκρατικών διαδικασιών, ειδικά όταν διατυπώνονται δημόσιες διαφοροποιήσεις σε θέματα που έχουν ληφθεί αποφάσεις. Νομίζω ότι αυτές οι συμπεριφορές πρέπει να περιοριστούν.
ΕΡ: Έχετε πει: “Οφείλουμε να συμβάλουμε στην οικοδόμηση ενός φορέα που θα εμπεριέχει την κοινωνία”. Αυτό σημαίνει ότι ίσως ο ΣΥΡΙΖΑ βρίσκεται μακριά από ό,τι πραγματικά συμβαίνει στην κοινωνία, όπως ισχυρίζονται πολλοί;
Όχι βέβαια. Σημαίνει ότι οι κοινωνικές δυνάμεις που εδώ και πολλά χρόνια στηρίζουν τον ΣΥΡΙΖΑ, που εκπροσωπούνται από τον ΣΥΡΙΖΑ, που συμφωνούν με τις κύριες πολιτικές θέσεις και κατευθύνσεις μας, πρέπει να ενταχθούν, να εκφραστούν, να συμμετέχουν εντός του πολιτικού μας φορέα. Επιδιώκουμε να έχουμε ένα κόμμα που δεν θα αφουγκράζεται την κοινωνία, ούτε θα την κατανοεί, γιατί θα την εμπεριέχει.
ΕΡ: Γιατί είναι στοχοποίηση της νεολαίας η απαγόρευση συλλαλητηρίων σε εποχή κορονοϊού και όταν υπάρχει λοκντάουν; Δεν πρέπει όλοι να υπακούν στους νόμους;
Πρέπει να υπακούν στο Σύνταγμα, όπως όλοι, και να το διαφυλάσσουν όταν κάποιοι δεν το τηρούν. Μπορείτε να δείτε ότι όλοι οι νόμοι και οι κανονιστικές διατάξεις της Ν.Δ. για περιορισμό των συναθροίσεων αναφέρονται σε “συναθροίσεις δημόσιες ή κοινωνικές εκδηλώσεις”, εξαιρώντας ρητά τις “δημόσιες υπαίθριες συναθροίσεις” του άρθρου 11 του Συντάγματος. Η ίδια η κυβέρνηση καταπατά τους νόμους της με την απαγόρευση στην επέτειο του Πολυτεχνείου , στην ημέρα μνήμης της δολοφονίας Γρηγορόπουλου και εκ νέου τώρα, με τα πανεκπαιδευτικά συλλαλητήρια κατά της αστυνομοκρατίας στα πανεπιστήμια. Αν ο κ. Γεραπετρίτης τούς εξέταζε ως καθηγητής, θα τους έκοβε μετ’ επαίνων. Ως υπουργός μάλλον ανέχεται τις αποφάσεις του αρχηγού της ΕΛ.ΑΣ., κατόπιν εντολών της πολιτικής ηγεσίας, αφού δεν τολμά να βγάλει η ίδια η κυβέρνηση τέτοια αντιδημοκρατική και αντισυνταγματική απόφαση. Η κυβέρνηση Μητσοτάκη έχει εθιστεί στην εξαπάτηση της κοινής γνώμης με φτηνά επικοινωνιακά περιτυλίγματα.
ΕΡ: Η συνεργασία με τη Φώφη Γεννηματά ή τον Γιώργο Παπανδρέου θα σας έβρισκε σύμφωνο;
Είναι καθήκον κάθε προοδευτικού πολίτη να συμβάλει στη συνεργασία ευρύτερων δυνάμεων για να αντιμετωπιστούν η καταστροφική πολιτική για τη χώρα και η βαρβαρότητα για την ελληνική κοινωνία της κυβέρνησης Μητσοτάκη. Είναι καθήκον κάθε δημοκρατικού πολίτη να συμβάλει στη συνεργασία για την αντιμετώπιση του ελλείμματος δημοκρατίας και της καταπάτησης των ατομικών ελευθεριών και των δημοκρατικών δικαιωμάτων που υπηρετεί η κυβέρνηση Μητσοτάκη. Οφείλουμε να επουλώσουμε τις πληγές που υπάρχουν μεταξύ των κομμάτων και των ανθρώπων της προοδευτικής παράταξης, σε όλο της το εύρος. Επομένως, όχι μόνο με βρίσκει σύμφωνο, αλλά θα συμβάλω όσο μπορώ περισσότερο.
ΕΡ: Πιστεύετε ότι θα πάει σε εκλογές ο Μητσοτάκης;
Θα ήθελε, αλλά εκτιμώ ότι δεν θα μπορέσει. Ψάχνει να βρει “παράθυρο”, αλλά τα έχει κλείσει ο ίδιος με τις λαθεμένες επιλογές του στην υγειονομική κρίση, στην οίκονομική περιπέτεια που μας ξαναέβαλε και στα μεγάλα λάθη στον χειρισμό των εθνικών θεμάτων.
ΕΡ: Ποιος είναι ο καλύτερος και ο χειρότερος υπουργός της κυβέρνησης, κατά τη γνώμη σας;
Ο καλύτερος υπουργός της κυβέρνησης Μητσοτάκη είναι αυτός που δεν κάνει τίποτα. Και ο χειρότερος όποιος υλοποιεί τις επιλογές του επιτελικού κράτους.
ΕΡ: Έχετε φοβηθεί σε προσωπικό επίπεδο τον κορονοϊό; Εμβόλιο θα κάνετε;
Προφανώς θα κάνω εμβόλιο, όταν έρθει η σειρά μου και όταν έρθουν τα εμβόλια. Έχω φοβηθεί για τους γονείς μου, για φιλικά και στενά μου πρόσωπα με νοσήματα, για τους συμπολίτες μας που φεύγουν χωρίς να έχουν την περίθαλψη που θα έπρεπε.
ΕΡ: Μιλήστε μου λίγο για τα παιδιά σας: Τι λένε για την πανδημία;
Μου λένε ότι κατάντησαν να παρακαλούν να ανοίξουν τα σχολεία. Η πανδημία έχει κοστίσει πολύ περισσότερο στα παιδιά μας. Είναι κλεισμένα σε τέσσερις τοίχους, δεν πηγαίνουν σχολείο και τα μεγαλύτερα πανεπιστήμιο, δεν συναντιούνται με τους φίλους τους, δεν διασκεδάζουν, δεν αθλούνται σε γήπεδα, δεν μπορούν να βγουν ούτε για καφέ. Είναι πολύ σκληρό αυτό που βιώνουν σε αυτή την ηλικία, και οφείλουμε όλοι, και κυρίως η κυβέρνηση να αντιμετωπίσει με άλλους τρόπους τη νεολαία μας, αντί της μηδενικής ανοχής, των ειδικών σωμάτων Αστυνομίας, της μηδενικής ψυχολογικής στήριξης.
ΕΡ: Εκείνο το καναρίνι που είχατε στο υπουργικό γραφείο τι απέγινε;
Μια χαρά είναι. Μου θυμίζει κάθε πρωί τι έπρεπε να ακούμε.
ΕΡ: Πώς περνάτε τον ελεύθερο χρόνο σας; Τι βλέπετε στην τηλεόραση;
Αγαπημένο σίριαλ είναι για μένα τα… δελτία ειδήσεων! Ο ελεύθερος χρόνος αναζητείται, αλλά δεν βρίσκεται.
ΕΡ: Μαθαίνω ότι τραγουδάτε και καραόκε, εάν τύχει. Είναι αλήθεια; Εχετε ωραία φωνή; Ποιο είναι το τραγούδι σας;
Οχι, δεν τραγουδάω καραόκε. Ετυχε μια φορά σε σπίτι μαρτυριάρη συναδέλφου σας, που πίεζε να τραγουδάει για ώρες έναν άλλον εχέμυθο συνάδελφό σας, και τον βοήθησα. Τραγουδάω, όμως, με κιθάρα και μπουζούκι πολλές φορές στις γιορτές και το καλοκαίρι. Το τραγούδι μου αλλάζει συχνά, αλλά όποιο είναι κάθε φορά το ακούω συνέχεια. Αλλοτε είναι του Σταμάτη Κραουνάκη, που μας ταρακουνάει, άλλοτε του Ξαρχάκου, που μας σημάδεψε, άλλοτε του Μίκη, που μας καθόρισε και μας πλήγωσε, άλλοτε ρεμπέτικα με χαρούμενη μουσική και θλιβερούς στίχους, που απογειώνουν την ψυχή μας, άλλοτε Χατζιδάκι, που μας αγαλλιάζει με θλίψη και νοσταλγία. Η μουσική μας είναι σαν τον λαό μας και τη χώρα μας. Μοναδική, υπέροχη και λατρεμένη.
ΕΡ: Τι λείπει από τη ζωή σας;
Η ρουτίνα και η ηρεμία, ο ελεύθερος χρόνος, η συχνότερη συνάντηση με αγαπημένα μου πρόσωπα και η δουλειά μου, οι μελέτες, το εργοτάξιο, τα σχέδια, οι υπολογισμοί, η ωραία τρέλα των αρχιτεκτόνων, η λαϊκότητα των μαστόρων, η αβεβαιότητα της αρχικής ιδέας, η ικανοποίηση να βλέπεις ένα ολοκληρωμένο έργο.
