“Δεν μπορεί, όσο φωτισμένη πολιτική ηγεσία και να έχει ένας τόπος, να παίρνει αποφάσεις σε κάποια κλειστά γραφεία στην Αθήνα, χωρίς να διαμορφώνεται αυτό το σχέδιο, με την κοινωνία μαζί. Με αυτούς θα το εφαρμόσουμε”.
Η ΟΜΙΛΙΑ
Κύριε Aντιπεριφερειάρχα, σε κάθε τόπο έχουμε συγκεκριμένα γεωγραφικά και άλλα χαρακτηριστικά που τον καθορίζουν και ευτυχώς έχουμε πολλές γωνιές στη χώρα μας, που αυτά τα χαρακτηριστικά αναδεικνύουν την ομορφιά της.
Στην Κρήτη όμως έχουμε μία ιδιαιτερότητα. Το κύριο χαρακτηριστικό που διαμορφώνει και χαρακτηρίζει την Κρήτη, δεν είναι ούτε το τοπίο μόνο, ούτε τα βουνά, ούτε η θάλασσα, ούτε το φυσικό περιβάλλον, είναι κυρίως οι άνθρωποι της.
Και τη ζεστασιά των ανθρώπων της Κρήτης εγώ την έχω γνωρίσει εδώ και πολλά χρόνια, για αυτό και θέλω να ευχαριστήσω για την συνεργασία από διάφορες θέσεις που έχω βρεθεί και τον Περιφερειάρχη και τους Δημάρχους, για την στενή συνεργασία, που έχουμε όλο αυτό τον καιρό και που πιστεύω πως έχει αποδώσει πολύ σημαντικά πράγματα και δεν είναι μόνο η υλοποίηση των έργων υποδομής, είναι κυρίως ένας άλλος κώδικας του τι κάνουμε και πως το κάνουμε.
Δεν ήρθαμε σε αυτό το συνέδριο, σε αυτό το αναπτυξιακό συνέδριο για την Κρήτη, για να βγάλει έναν λόγο ο υπουργός Υποδομών και να τάξει διάφορα έργα, που είναι να γίνουν και στη συνέχεια να βγούνε κάποια πρωτοσέλιδα και τα μισά να μην γίνουν ή να μεγαλώσουν γενιές που δεν θα γίνουν τα έργα και να συνεχίσουμε την ίδια στρεβλή λογική και τακτική με αυτή που είχαμε ζήσει τα προηγούμενα χρόνια.
Θέλω να σας πω ότι υπηρέτησα το ΤΕΕ – οι περισσότεροι το ξέρετε – για πάρα πολλά χρόνια. Ως εκπρόσωπος του Τεχνικού Επιμελητηρίου, την πρώτη φορά που εκπροσώπησα το ΤΕΕ, είχαμε επιτροπή για τον ΒΟΑΚ και αν συνεχίσουμε το ίδιο βιολί πιστεύω, ότι και τα επόμενα χρόνια θα πηγαίνουμε σε επιτροπές για το ΒΟΑΚ.
Το μήνυμα που πρέπει να βγει από τις συζητήσεις που κάνουμε και από το τι πρέπει να κάνουμε όλοι μαζί είναι το τέρμα στο παλιό, τέρμα στην παλιά τακτική, τέρμα στις παλιές κακές πρακτικές και συνήθειες που είχαμε.
Είχαμε αγαπητές φίλες και φίλοι και αγαπητοί συνάδελφοι ένα στρεβλό μοντέλο ανάπτυξης. Αυτό το μοντέλο οικοδομήθηκε στη χώρα μετά τον δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, βασίστηκε στην ανάπτυξη του δίπολου Αθήνας-Θεσσαλονίκης, που οδήγησε στην απαξίωση πολύ μεγάλων περιοχών της χώρας και της νησιωτικής Ελλάδας.
Συγκέντρωσε το 80% του πληθυσμού και των δραστηριοτήτων σε 2 αστικά κέντρα, στην Αθήνα και στη Θεσσαλονίκη, και προφανώς τα αποτελέσματα αυτής της στρεβλής ανάπτυξης τα ζούμε σήμερα. Τα ζούμε σήμερα γιατί ακόμη και στο πρόσφατο παρελθόν μέχρι και την δεκαετία του 2000, το μοντέλο που κινούνταν η χώρα και το πολιτικό σύστημα της χώρας ήταν ότι είμαστε χώρα υπηρεσιών και προφανώς αυτό το μοντέλο δεν παράγει πλούτο, το μόνο που κάνει είναι να δανείζεται και να καταναλώνει και αυτό το μοντέλο έχει οριστικά τελειώσει, γιατί μας έχει φέρει εδώ που είμαστε.
Είχαμε σκόπιμα – κατά τη δική μου άποψη – έλλειψη στρατηγικού σχεδιασμού και για τη χώρα και για τις υποδομές της.
Δεν μπορεί να φανταστεί κανείς όταν βλέπει τον χάρτη, όταν βλέπει τη θέση που είναι η Ελλάδα, όταν βλέπει τη θέση που είναι η Κρήτη, ποιος ήταν ο σχεδιασμός της χώρας. Με αυτή τη γεωγραφική θέση. Ποια είναι η σύνδεση που έχει η χώρα με την ενδοχώρα των Βαλκανίων. Πως έχει προσπαθήσει να παρακάμψει τα Δαρδανέλια. Πως έχει προσπαθήσει η βόρεια Ελλάδα να έχει ενδοχώρα και να αξιοποιεί τη θέση της και τα πλεονεκτήματά της. Πως έκανε ένα δρόμο καταπληκτικό την Εγνατία που δεν συνδέεται με κανένα λιμάνι, καμιά βιομηχανική περιοχή, καμία τουριστική περιοχή. Πως δεν έχει γίνει ο σιδηρόδρομος και πως ενώ έχουμε την Κρήτη δεν έχουμε καμία παραγωγική και οικονομική σύνδεση με τις χώρες της Βορείου Αφρικής και της Μέσης Ανατολής. Αυτό πρέπει να προσπαθήσει κανείς για να το κάνει. Αν το άφηνε μόνο του κάτι θα γινόταν.
Δεν γίνεται λοιπόν μία χώρα με την θέση και με τα πλεονεκτήματα που έχει η δική μας χώρα, να έχει εσχατιές στη Βόρεια και στη νησιωτική Ελλάδα, αντί αυτά να είναι τα σημεία που την συνδέουν και οικονομικά και παραγωγικά με τις όμορες χώρες για να μπορούμε να έχουμε μία άλλου είδους και σχέση που σταθεροποιεί την περιοχή, αλλά και μία άλλου είδους ανάπτυξη. Για να γίνει αυτό προφανώς θα έπρεπε η χώρα να βασιστεί στις υγιείς παραγωγικές δυνάμεις. Δεν βασιζόταν όμως στις υγιείς παραγωγικές δυνάμεις. Βασιζόταν σε ένα παλαιοκομματικού τύπου μεταπρατισμό και αυτό την έκανε να έχει και όρια οικονομικά και παραγωγικά και σύνορα πολλών ειδών και μέσα στη Χώρα και έξω από αυτήν. Πώς γινόταν αυτό; Αυτό γινόταν γιατί είχαμε ένα ελλιπές θεσμικό πλαίσιο, είχαμε ανεπαρκείς και γκρίζες διαδικασίες που επέτρεπαν να πριμοδοτούνται όχι οι δυνάμεις της παραγωγής, αλλά οι δυνάμεις που η εκάστοτε πολιτική εξουσία ήθελε να πριμοδοτήσει. Η Κρήτη το έχει ζήσει αυτό.
Για την Κρήτη κ. Περιφερειάρχα μπορούμε να βγάλουμε μια κοινή έκδοση για το πώς δεν πρέπει να γίνονται έργα, δημόσια και ιδιωτικά, θα πάρει πραγματικά βραβείο Νόμπελ και τα παραδείγματα θα τα πούμε στη συνέχεια.
Και βέβαια είχαμε επίσης πρόβλημα έλλειψης δημοκρατικών διαδικασιών, για την διαμόρφωση αυτού του σχέδιο ανάπτυξης, παραγωγικής ανασυγκρότησης και Υποδομών. Είχαμε σκοπιμότητα γιατί μέσα από αυτό εξυπηρετούνταν συγκεκριμένα συμφέροντα, αναπτύσσουν συγκεκριμένα συμφέροντα, έμεναν οι πολίτες σε ομηρία και οι κοινωνίες σε ομηρία. Πήγα χθες στην Ιεράπετρα. Με την αίσθηση που έχει δημιουργήσει κανείς από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης θα περίμενε κανείς ότι θα πάει στην Ιεράπετρα και το πρώτο αίτημα που θα έχει η τοπική κοινωνία θα είναι να γίνουνε δρόμοι, αυτοκινητόδρομοι όσο μπορεί μεγαλύτεροι. Το άμεσο πρόβλημα όμως της τοπικής κοινωνίας για να μην καταστραφεί, δεν είναι αυτό.
Το κύριο αίτημα της τοπικής κοινωνίας, των υγιών παραγωγικών δυνάμεων της Ιεράπετρας είναι να γίνουν αρδευτικά έργα. Πιστεύω ότι εδώ πρέπει να συζητήσουμε σε μία άλλη λογική, σε μία άλλη κατεύθυνση, να ξεπεράσουμε το παλιό, να ξεπεράσουμε τον παλαιοκομματισμό, να ξεπεράσουμε τις ψευδεπίγραφες αντιθέσεις, είτε αυτές έχουν τοπικιστικό χαρακτήρα, είτε κλαδικό χαρακτήρα, συντεχνιακό, είτε άλλο και να ξεπεράσουμε και τη λογική της ψωροκώσταινας. Επειδή η Κρήτη έχει τους συγκεκριμένους ανθρώπους, έχει κατορθώσει και σε πολιτικό επίπεδο να έχει μία προοδευτική κατεύθυνση ιστορικά και να έχει συνεισφέρει σε όλο τον ελληνικό λαό σε αυτό και παραγωγικά, αλλά και σε διαδικασίες.
Αυτό πρέπει να το διαμορφώσουμε σε σχέδιο. Πρέπει να το διαμορφώσουμε μαζί με πρώτο στόχο να είμαστε όλοι ενήμεροι, να έχουμε ίδιο βαθμό ενημέρωσης, για το πώς γίνονται και τα έργα και οι υποδομές και οι επιλογές για όλα τα υπόλοιπα, αλλά και ιεράρχηση τους.
Δεν μπορεί, όσο φωτισμένη πολιτική ηγεσία και να έχει ένας τόπος, να παίρνει αποφάσεις σε κάποια κλειστά γραφεία στην Αθήνα, χωρίς να ιεραρχεί και να διαμορφώνεται αυτό το σχέδιο ή το πρόγραμμα ιεράρχησης, το τι μοντέλο παραγωγής και ανάπτυξης θέλουμε δηλαδή, με την κοινωνία μαζί. Με αυτούς θα το εφαρμόσουμε.
Πιστεύω ότι αυτό πρέπει να κάνουμε σήμερα. Δεν πρέπει να πάμε στη λογική να δούμε μήπως και βάλουμε κι ένα τμήμα του δρόμου ακόμη ή ένα εργάκι ακόμη. Πρέπει να εγκαταλείψουμε αυτή την λογική, αυτή την πρακτική. Θα σας πω στην συνέχεια ποια είναι η κατάσταση που βρήκαμε στον ΒΟΑΚ, που δείχνει ακριβώς τι γινόταν. Ακριβώς τι γινόταν. Αν δείτε τα σημειώματα της υπηρεσίας και αν τα δημοσιεύσουμε αυτά οπουδήποτε θα γελάει όλος ο κόσμος. Έχει η υπηρεσία ένα σημείωμα, έχει πολλά σημειώματά, αλλά αυτό είναι πολύ ωραίο για τον ΒΟΑΚ και τον ΝΟΑΚ.
Ποιο είναι το ποσοστό υλοποίησης συνολικά του έργου, λέει: 300 χιλιόμετρα από το Καστέλι Χανίων ως τη Σητεία. Έχει ολοκληρωθεί η κατασκευή νέων οδικών τμημάτων αυτοκινητόδρομου σε μήκος 42 χιλιόμετρα, έχει ολοκληρωθεί κατασκευή νέων οδικών τμημάτων δίιχνης διατομής, δηλαδή σαν να μην υπάρχει επί της ουσίας 48,5 χιλιόμετρα, είναι υπό κατασκευή τα 9 χιλιόμετρα, μπορούμε με πλήρη ωριμότητα να δημοπρατήσουμε άλλα 10 χιλιόμετρα. Έχουν μέση ωριμότητα – ο Θεός ξέρει τι θα πει μέση ωριμότητα, ο κύριος Αλεξάκης μπορεί να το λέει κάπως, ο Σπίρτζης κάπως αλλιώς και ο Αποστόλης κάπως διαφορετικά – στα 21 χιλιόμετρα και σε 11,5 μέση ωριμότητα δίιχνης διατομής.
Έχουμε χαμηλή ωριμότητα και αυτό σε 52 χιλιόμετρα και σε άλλα 40 δίιχνης διατομής και έχουμε και 66 χιλιόμετρα που δεν έχουμε κάνει τίποτα.
Αυτό είναι μετά από 40 χρόνια τα συνολικά στοιχεία για τον ΒΟΑΚ. Λες και ο ΒΟΑΚ είναι παζλ που παίζει παιδάκι 5 ετών. Δεν έχει συνδεθεί με κανένα σχέδιο, για το τι εξυπηρετεί ο ΒΟΑΚ, όχι ποιες περιοχές μόνο για τον τουρισμό και ποιες παραγωγικές δραστηριότητες και πού. Αυτό προφανώς πρέπει να το εγκαταλείψουμε. Αλλά αυτό που εμείς δεσμευόμαστε είναι ότι η μελέτη του ΒΟΑΚ, την έχουμε ξεκινήσει την διαδικασία, γιατί δεν είναι ανάγκη να συζητήσουμε, ούτε για την ιεράρχηση ούτε για την προτεραιότητα, που πρέπει να έχουμε για τον ΒΟΑΚ, δεν έπρεπε να κάνουμε κάποιο συνέδριο για να βγάλουμε αυτό το συμπέρασμα.
Είναι ότι θα υπάρχει στρατηγικό σχέδιο και συνολικός σχεδιασμός για τον ΒΟΑΚ .
Καλά κάνατε και βγάλατε αυτοκολλητάκια, γιατί είναι σε αυτή την λογική. Ότι θα έχουμε σχέδιο και ιεράρχηση. Βλέπω και ακούω ότι θα υπάρχει ένας ανταγωνισμός, αν θα μπει αυτό το τμήμα, το άλλο τμήμα του ΒΟΑΚ, το τέταρτο, το πέμπτο.
Αγαπητές φίλες και φίλοι,
Αυτό θα μπορούσαμε να το πούμε ή θα μπορούσε να το πει ή όποιος θέλει να πει ψέματα και να κοροϊδέψει για μια ακόμη φορά ή όποιος θα λαΐκιζε κατά τον γνωστό τρόπο, που μπορεί να λαϊκίζουν, ή όποιος θέλει να αναπαράγει δήθεν αντιθέσεις και κόντρες στην τοπική κοινωνία.
Η χώρα μας είναι σε κρίση. Οι οικονομικοί πόροι, που έχουμε να διαχειριστούμε από το Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων είναι πολύ περιορισμένοι. Μακάρι να μην ήταν έτσι. Άρα για να κάνουμε τόσο μεγάλα έργα υποδομής πρέπει να δανειστούμε και αυτοί που μας δανείζουν, δεν κάθονται να σκεφτούν τις ανάγκες, όπως έχετε δει όλα αυτά τα χρόνια. Αυτοί είναι με χαρτί και με μολύβι και βλέπουν την μελέτη βιωσιμότητας, ενός έργου. Και οι ιδιώτες και η Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων και η Παγκόσμια Τράπεζα Επενδύσεων.
Αν τα τμήματα αυτά στον στρατηγικό σχεδιασμό που έχουμε για όλο το ΒΟΑΚ είναι βιώσιμα, θα χρηματοδοτηθούν. Αν δεν είναι, πρέπει να βρούμε εθνικούς πόρους, για να τα χρηματοδοτήσουμε σε δεύτερη φάση.
Όποιος έρχεται στη λογική να πει αφήνετε τον δρόμο Σητεία – Κάτω Ραχούλα εκτός, στην παλιά λογική, γιατί θέλουμε στην Κάτω Ραχούλα να κάνουμε ανάπτυξη, μαζί του είμαι κι εγώ, αλλά πρέπει να ανατρέψουμε το διεθνές καπιταλιστικό τραπεζικό κράτος και να το πείσουμε ότι πρέπει να δει τις κοινωνικές ανάγκες και όχι τους νόμους και τους κανόνες της αγοράς και του διεθνούς τραπεζικού συστήματος.
Αυτά, πρέπει εδώ να τα πούμε στον πολίτη, να τον ενημερώσουμε για να μην τον «παραμυθιάζουν», διάφοροι πολιτικάντηδες, που θα τον δυσαρεστήσουμε με τα έργα που έχουμε κάνει, που κατά καιρούς μας κάνουν και ερωτήσεις τι κάνουμε με το τμήμα Πάνω Σούλι – Κάτω Σούλι. Δεν θα μπλεχτούμε σε αυτή την λογική.
Όμως πρέπει να γίνει μια συζήτηση και να τοποθετηθεί η τοπική κοινωνία, οι φορείς, οι πολίτες για το τι μοντέλο ανάπτυξης θέλουμε σε κάθε γωνιά της Κρήτης.
Αν πρέπει να κάνουμε ένα νότιο οδικό άξονα στα πρότυπα του βόρειου οδικού άξονα, αν θέλουμε και στη νότια Κρήτη να έχουμε μία ανάπτυξη παρόμοια, σε μοντέλο, με της βόρειας Κρήτης που εξυπηρετεί ένας οδικός άξονας στο νότιο τμήμα του νησιού ή αν πρέπει να διατηρήσουμε κάποια άλλα πράγματα στη νότια Κρήτη και να κάνουμε κάθετους άξονες. Και όχι ένα μεγάλο νότιο οδικό άξονα.
Αυτά δεν πρέπει κατά τη γνώμη μου και κατά τη γνώμη της κυβέρνησης και σύμφωνα με το όραμα που έχει εμπνεύσει ο Αλέξης Τσίπρας να είναι αποφάσεις που θα παρθούν στα κλειστά γραφεία της Αθήνας. Σε συνδιαλλαγή πιθανά με κάποιες ομάδες συμφερόντων. Είτε για την ανάπτυξη συγκεκριμένων περιοχών γιατί βολεύει πολιτικά, είτε για την ανάπτυξη συγκεκριμένων δραστηριοτήτων γιατί βολεύει οικονομικά. Πρέπει να το αποφασίσουμε με την Κρήτη, με την τοπική κοινωνία, με τις υγιείς παραγωγικές δυνάμεις.
Είναι πολλά αυτά που θέλουμε να πούμε και να συζητήσουμε, θα προσπαθήσω να περιοριστώ αλλά επειδή ακούω πολλές λογικές στην παλιά κατεύθυνση, δεν θέλω να πάμε στην παλιά κατεύθυνση.
Το δεύτερο που πρέπει να ιεραρχήσουμε και να συναποφασίσουμε είναι για τους υπόλοιπους πόρους που έχουμε από τα συγχρηματοδοτούμενα, από το ΕΣΠΑ και από το πρόγραμμα δημοσίων επενδύσεων, τι ιεράρχηση θέλουμε να κάνουμε στις υποδομές.
Προκρίνουμε π.χ. να κάνουμε εγγειοβελτιωτικά έργα, αρδευτικά έργα, ή πάλι το δρομάκι πάνω στο χωριό … Και αυτό είναι κρίσιμο. Πραγματικά είναι κρίσιμο.
Γιατί δεν θέλουμε η Κρήτη να είναι ένα νησί ή να μετατραπεί σε ένα νησί Μύκονος. Οι Κρητικοί κατόρθωσαν να μην κάνουν τον τουρισμό την κύρια δραστηριότητα για την Κρήτη και τη μόνη. Έχουμε παραγωγικές μονάδες, έχουμε πρωτογενή παραγωγή, έχουμε μεταποίηση, έχουμε μεταφορές, έχουμε πολλές δραστηριότητες και αυτές πρέπει να τις αναπτύξουμε.
Θα ήθελα να δεσμευτώ σε μερικά πράγματα γιατί πιστεύω ότι το πολιτικό σύστημα πρέπει να δεσμεύεται και να κρίνεται για συγκεκριμένα πράγματα που έχει πει και που έχει δεσμευθεί ότι θα υλοποιήσει. Όχι στη λογική ταξίματος όμως. Όχι στη λογική εξαγγέλλουμε αυτά τα έργα για να χειροκροτηθούμε ή να κερδίσουμε πολιτικά, πρόσκαιρα, και να μην γίνουν. Όταν αναλάβαμε το ’15 κάθε μήνα περίπου, γνωστοί βουλευτές της Κρήτης επαναλάμβαναν εναλλάξ από κάποιους πολιτικούς χώρους τις ίδιες ερωτήσεις.
Τι κάνουμε με το Καστέλι. Και πραγματικά ήταν απορίας άξιο γιατί αυτό το πολιτικό σύστημα τόσα χρόνια δεν έβγαζε τον διαγωνισμό για το Καστέλι. Τι εξυπηρετούσε και δεν έβγαζε τον διαγωνισμό για το Καστέλι. Λοιπόν, μας έλεγαν ότι δεν θα βγει ο διαγωνισμός για το Καστέλι, δεν θα βγει γιατί ήταν άλλο ένα μεγάλο έργο υποδομής που ήταν 14 χρόνια, 15 η συζήτησή του και 11 χρόνια ήταν η δημοπράτησή, του 10δες φορές αναβλήθηκε
Αυτό δείχνει πολλά πράγματα όπως δείχνει και πολλά πράγματα το τι πιέσεις δέχθηκε η σημερινή κυβέρνηση για να μη γίνει ο διαγωνισμός για μια ακόμη φορά και το τι πιέσεις δέχθηκε για να μην υπάρχουν οι συγκεκριμένοι όροι του διαγωνισμού. Δηλαδή να μην βάλουμε ότι το ελάχιστο ποσοστό του δημοσίου θα είναι 45%, τα ανταποδοτικά οφέλη στην τοπική κοινωνία να μην είναι από 0,5% του τζίρου, 2,5% του τζίρου, θα το κάνουμε 2,5. Να μην υπάρχει σύνδεση της τοπικής κοινωνίας και των υγιών παραγωγικών δυνάμεων με το αεροδρόμιο, άρα να πάμε στο μοντέλο παραχώρησης αεροδρομίου σε ένα ιδιώτη. Άρα να μην υπάρχουν μέσα υπηρεσίες και υποδομές που θα διαφημίζουν και θα εκμεταλλεύονται αυτή την υποδομή για τα προϊόντα της Κρήτης, για τις εταιρίες της Κρήτης. Αυτά προβλέπονταν. Να μην υπάρχει σύνδεση του αεροδρομίου με το νότιο και το βόρειο κομμάτι του οδικού δικτύου. Κάτι σαν το αεροδρόμιο της Σητείας ας πούμε. Δηλαδή φοβερό αεροδρόμιο, αλλά δεν έχει δρόμο να πάμε. Είναι σαν τον Ε65. Βγάλαμε την αρχή και το τέλος μας έχει μένει το μεσαίο κομμάτι. Το έχουν κάνει και απέναντι κάποιοι, έχουν κάνει γέφυρες στη Σαχάρα. Αυτή ήταν η λογική του τι έργα κάναμε και για αυτό δεν υπήρχαν και δεσμεύσεις.
Θέλω να πω επίσης ότι από τα κρίσιμα θέματα που πρέπει να δεσμευθούμε, εκτός από τον ΒΟΑΚ και το αεροδρόμιο, πρέπει να συζητήσουμε τι θα κάνουμε με το παλιό αεροδρόμιο.
Όταν κάποιοι είδαν ότι προχωράει το Καστέλι, μας έκαναν ερωτήσεις τι γίνεται με το παλιό αεροδρόμιο. Δεν αντέχει 5 χρόνια. Προφανώς δεν αντέχει 5 χρόνια. Και που θα βρείτε λεφτά να το κάνετε.
Δηλαδή αυτοί που δεν έκαναν τον διαγωνισμό για δεκαετίες, μας ρωτούσαν τι θα γίνει με το παλιό αεροδρόμιο.
Λοιπόν, το παλιό αεροδρόμιο του χρόνου, το λέω γιατί πολλοί δραστηριοποιούνται στον τουριστικό τομέα, δεν θα έχει καμία σχέση με το σήμερα, θα έχει και κτιριακές υποδομές πολύ μεγαλύτερες, έχει φτάσει στα όριά του το αεροδρόμιο, θα έχει και εξωτερικό χώρο που θα φιλοξενεί δραστηριότητες και θέσεις στάθμευσης πολύ μεγαλύτερες. Είναι η συμφωνία που έχουμε κάνει με το υπουργείο εθνικής άμυνας. Και τα δύο υλοποιούνται, το ένα υλοποιήθηκε και το άλλο θα υπογραφεί μέχρι τέλος της εβδομάδας.
Υπάρχει όμως ένα θέμα γιατί πάλι θα μας ρωτήσουν και εδώ είναι η αντίφαση της ιστορίας, έτσι γιατί μας εγκαλούν τι κάνουμε με το Ελληνικό.
Αν θυμάμαι καλά όταν μεταφέρθηκε το αεροδρόμιο της Αθήνας στις νέες εγκαταστάσεις του Ελ. Βενιζέλος, για δεκαετίες το Ελληνικό έγινε ένας σκουπιδότοπος. Ανεξάρτητα αν αυτοί που το έκαναν σκουπιδότοπο και καταλαβαίνουμε όλοι το γιατί, σήμερα εγκαλούν εμάς για τη μη αξιοποίηση του.
Αυτό λοιπόν πρέπει να το κοιτάξουμε να μην επαναληφθεί ως φαινόμενο στην Κρήτη. Πρέπει από τώρα δηλαδή, η τοπική κοινωνία και η κυβέρνηση να δει, πώς θα αξιοποιηθούν οι εγκαταστάσεις του Νίκος Καζαντζάκης όταν με το καλό ξεκινήσει το Καστέλι. Από τώρα. Για να γίνουν και οι απαραίτητες ενέργειες να μην έχουμε άλλου είδους καθυστερήσεις.
Ένα μεγάλο θέμα που ζούμε κάθε χρόνο είναι οι μεγάλες, οι πραγματικά μεγάλες απώλειες που έχουμε σε ανθρώπινες ζωές στο θέμα της οδικής ασφάλειας. Και εκεί ήταν ένα από τα κύρια αιτήματα του Σταύρου Αρναουτάκη να κάνουμε στο υπάρχον οδικό δίκτυο βελτιωτικά έργα και βελτιωτικές δράσεις.
Θέλω να σας πω ότι θα κινηθούμε σε δύο επίπεδα. Το ένα είναι δύο ομάδες έργων 15 και 10 εκατομμυρίων, έχουν εγκριθεί από το πρόγραμμα δημοσίων επενδύσεων για δράσεις οδικής ασφάλειας, για βελτιώσεις υποδομών και του δικτύου, αλλά θα κινηθούμε και στην άλλη λογική που και εκεί έχουμε πρόβλημα στην Κρήτη, και έχει να κάνει με άλλους κανόνες, άλλη λογική στην οδική συμπεριφορά και στην εκπαίδευση.
Δεν ξέρω αν το σποτ που υπάρχει στην υπόλοιπη Ελλάδα, με 150 ευρώ να παίρνεις την άδεια οδήγησης, υπάρχει και στην Κρήτη, αλλά εκεί θα έχουμε μια στενή συνεργασία να πάψει να υπάρχει αν υπάρχει και στην Κρήτη αυτό το σποτ. Και άλλα σποτ.
Όπως θα έχουμε και μία άλλη λογική στα πρόστιμα των παραβάσεων του κώδικα. Δεν είναι όλες οι παραβάσεις το ίδιο. Και πρέπει να περάσουμε στην κοινωνία ότι κάποιες παραβάσεις δεν θα έχουν πρόστιμο, δεν είναι εισπρακτικό το μέτρο, δεν μας νοιάζει να πάρουμε χρήματα, μας νοιάζει να μην σκοτωθούν άνθρωποι και να έχουμε έναν άλλο αξιακό κανόνα κοινωνικής συμπεριφοράς.
Γιατί έχουμε κατορθώσει να κάνουμε και το Ηράκλειο ίσως και άλλες πόλεις στην Ελλάδα, Αθήνα. Δηλαδή να παρκάρεις στη μπάρα πάνω, του ατόμου με ειδικά κινητικά προβλήματα και να μην μπορεί να πάει στο σπίτι του, ή να κινηθεί. Δε με νοιάζει να βάλω το πρόστιμο μόνο σε αυτό και πολλά άλλα και εκεί είναι που πρέπει πραγματικά να συνεργαστούμε με πολλούς φορείς, να περάσουμε αυτό το μήνυμα σε όλους, σε όλους τους συμπολίτες μας.
Έχουμε τα γνωστά προβλήματα με τα υδραυλικά έργα που αφορούν και την ύδρευση και την άρδευση. Το πιο σημαντικό είναι η ύδρευση του Ηρακλείου και του Αγ. Νικολάου, το φράγμα Αποσελέμη. Ο προγραμματισμός είναι να τελειώσει τον Μάιο του ’18 και έχουμε τα αρδευτικά έργα του οροπεδίου του Λασιθίου. Στο Λασίθι θα έχουμε, γιατί είναι δέσμευση, και άλλες ενέργειες και άλλα έργα υποδομής, και στην υπόλοιπη Κρήτη, που σχετίζονται με ύδρευση και με άρδευση, είτε αφορά το υπουργείο υποδομών, το ΕΣΠΑ και το ΠΔΕ, είτε το αγροτικής ανάπτυξης που έχουμε μια στενή συνεργασία με τον Βαγγέλη τον Αποστόλου για να μπορέσουν να γίνουν πιο γρήγορα και πιο αποτελεσματικά αυτά τα έργα.
(…)
Αυτά θεωρώ ότι πραγματικά αξίζουν τον κόπο να τα πούμε, να δεσμευθούμε, εμείς σε εσάς και να μπορείτε να κρίνετε την αποτελεσματικότητα ή μη, τη διαφάνεια των έργων ή μη, και βέβαια το αν είμαστε συνεπείς σε αυτά που λέμε ή όχι.
Το λέω αυτό γιατί, πολλοί συνάδελφοι βουλευτές από άλλους χώρους θα χάσουν και έχουν χάσει ένα μεγάλο κομμάτι να κάνουν ερωτήσεις για να δείξουν ότι ενδιαφέρονται για την Κρήτη.
Το λέω γιατί έχουμε μια τελείως διαφορετική λογική, πραγματικά εντελώς διαφορετική λογική, στις σχέσεις που θέλουμε να έχουμε με τους πολίτες και με την τοπική κοινωνία. Στο ρόλο που πρέπει να παίξει η Κρήτη στην παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας.
Έχουμε μία τελείως διαφορετική λογική στο πως πάμε, που πάμε και γιατί πάμε. Και αυτό που δεν σταματάμε να λέμε επειδή μιλάμε για υποδομές είναι ότι τα έργα δεν ανήκουν σε κανέναν υπουργό, σε καμιά κυβέρνηση και σε κανέναν περιφερειάρχη, δήμαρχο. Τα έργα ανήκουν μόνο σε αυτόν που τα πληρώνει και αυτός είναι ο ελληνικός λαός. Και επομένως μαζί με τον ελληνικό λαό και τις υγιείς παραγωγικές δυνάμεις πρέπει να γίνει και ο σχεδιασμός και η ιεράρχηση .
Αυτή είναι η πολιτική κατεύθυνση και το όραμα που έχουμε για την παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας, αυτό που εμείς λέμε δίκαιη ανάπτυξη, αυτό που μας έχει εμπνεύσει ο Αλέξης. Κάναμε, ως προοδευτικός χώρος πολλά χρόνια να δούμε έναν ηγέτη που να οδηγήσει σε αλλαγή νοοτροπίας και πολλών κακώς κειμένων και δεν έχουμε καμία διάθεση και αυτή τη φορά να το απαξιώσουμε. Και το λέω, να με συγχωρέσουν όσοι ανήκουν στη συντηρητική παράταξη, το λέω εγώ αυτό, από εκεί που προέρχομαι, και στην Κρήτη.
Σας ευχαριστώ πάρα πολύ.
