H συνέντευξη του τομεάρχη Εσωτερικών του ΣΥΡΙΖΑ, Χρήστου Σπίρτζη στην εφημερίδα Βραδυνή και τον δημοσιογράφο, Βαγγέλη Γιακουμή.
– Εντός του έτους έχει προγραμματιστεί το συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμπαράταξη. Υπάρχουν, ωστόσο, κ. Σπίρτζη, στελέχη που αντιδρούν στη διεύρυνση. Τι φοβούνται κατά τη γνώμη σας;
«Είναι απόλυτα εξηγήσιμο και αναμενόμενο. Ακριβώς σαν το θεώρημα διατήρησης της ορμής. Όποτε στην ευρεία προοδευτική παράταξη επιχειρείται ο μετασχηματισμός του πολιτικού φορέα, για να συνταχθεί η εναλλακτική κυβερνητική πρόταση που θα υπηρετήσει το λαό και τη χώρα και θα οικοδομήσει την πολιτική και κοινωνική πλειοψηφία, υπάρχουν συντηρητικές φωνές που επιθυμούν τη διατήρηση της υπάρχουσας κομματικής γραφειοκρατίας.
Οι αντιδράσεις αυτές και ο μικρόκοσμος και του ΣΥΡΙΖΑ και κάθε κόμματος, δεν ενδιαφέρει την κοινωνία. Η έκφραση του προοδευτικού κόσμου μέσα από έναν ενιαίο πολιτικό φορέα επιτρέπει διαφορετικές απόψεις, ρεύματα και τάσεις, αλλά προϋποθέτει δημοκρατικές διαδικασίες, σύνθεση και συνισταμένη πολιτική κατεύθυνση. Αυτές οι προϋποθέσεις υπάρχουν στις κοινωνικές προοδευτικές δυνάμεις που στήριξαν τον ΣΥΡΙΖΑ και ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα του προέδρου Αλέξη Τσίπρα. Όσα διαδικαστικά οργανωτικά προσχήματα και αν βρουν όποιοι αντιδρούν στο μετασχηματισμό που εκφράζεται στην πολιτική διακήρυξη του ΣΥΡΙΖΑ Προοδευτική Συμμαχία, δεν θα μπορέσουν να τα καταφέρουν. Το μόνο που, ίσως να πετύχουν είναι η προσωρινή αναβολή του αγώνα ενάντια στην πιο ακραία νεοφιλελεύθερη κυβέρνηση που είχε ποτέ η χώρα.
Αυτό που ενδιαφέρει την κοινωνία είναι η εναλλακτική πρόταση της κυβερνώσας Αριστεράς. Είναι η πρόταση μας για συγκεκριμένα κρίσιμα θέματα, που πρέπει να συνδιαμορφώσουμε με όλες τις κοινωνικές δυνάμεις: Μια πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική και πρωτοβουλίες που δημιουργούν ισχυρές συμμαχίες. Την πολιτική μας για τα εθνικά θέματα και το διεθνή ρόλο της χώρας: την ενίσχυση του αξιόμαχου των Ενόπλων Δυνάμεων, την υλοποίηση της Συμφωνίας των Πρεσπών, την ανυποχώρητη στάση μας στα κυριαρχικά μας δικαιώματα. Την πολιτική μας για το τι κράτος θέλουμε, τι Δημόσια Διοίκηση θα φτιάξουμε, το ρόλο των υπουργείων, των κεντρικών Υπηρεσιών (σύνταξη και παρακολούθηση στρατηγικών σχεδίων, ιεράρχηση και στοχοθεσία, κατανομή πόρων, θεσμοθέτηση διαδικασιών, συγκρότηση και λειτουργία αξιόπιστων μηχανισμών ελέγχου), και των αποκεντρωμένων περιφερειακών δομών του Α’ και Β’ βαθμού Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Τη δέσμευσή μας για το τραπεζικό σύστημα, την υποχρέωση χρηματοδότησης των παραγωγικών δραστηριοτήτων, της διαφανούς λειτουργίας και των καθαρών κανόνων λειτουργίας, χρηματοδότησης και εγγυοδοσίας. Τη δέσμευση μας για ένα δίκαιο φορολογικό σύστημα, που να ελαφραίνει τη μισθωτή εργασία και τους ελεύθερους επαγγελματίες. Τις δεσμεύσεις μας για την οικοδόμηση του κοινωνικού κράτους στην Υγεία, την Παιδεία, την περίθαλψη, τις συντάξεις».
– Το γεγονός ότι οι πολίτες καταψήφισαν οτις εκλογές τον ΣΥΡΙΖΑ είναι ευθύνη μόνο του πρωθυπουργού ή και του οικονομικού επιτελείου τότε για την πολιτική που εφάρμοζε;
«Κύριε Γιακουμή, γνωρίζουν όλοι ότι η πολιτική που εφαρμόστηκε δεν ήταν η πολιτική που πιστεύαμε, αλλά αυτή που επιβλήθηκε από τους δανειστές μετά από μια επώδυνη διαπραγμάτευση το καλοκαίρι του 2015 και μια συνεχή διαπραγμάτευση μέχρι τον Αύγουστο του 2018 που βγήκαμε από τα Μνημόνια, όπως ήταν η εντολή που είχαμε λάβει από τον ελληνικό λαό. Βρήκαμε μια χώρα σε κατάρρευση και μια κοινωνία σε αποσύνθεση, ως αποτέλεσμα των πολιτικών και των δεσμεύσεων των προηγούμενων κυβερνήσεων. Δεν υπήρχε καν η δυνατότητα πληρωμής μισθών και συντάξεων.
Σε αυτή την προσπάθεια υπήρξαν δογματικές αντιλήψεις, προκειμένου να καλυφθούν οι απαιτούμενες μνημονιακές δεσμεύσεις, που γίνονταν ακόμη πιο επιτακτικές τόσο από το παρελκυστικό παιχνίδι της αντιπολίτευσης εντός και εκτός Ελλάδας όσο και από τη συνδρομή συμφερόντων που προσέτρεχαν στους δανειστές για να επιβληθούν νέα κάθε φορά προαπαιτούμενα, με τον εκβιασμό της μη ολοκλήρωσης της διαπραγμάτευσης. Αυτές οι αντιλήψεις και οι υπερβολικές απαιτήσεις, όταν μας ξεπερνούσαν αντιμετωπίζονταν, συνήθως, από τις παρεμβάσεις του Αλέξη Τσίπρα. Και δυστυχώς, δεν ήταν λίγες οι φορές που χρειάστηκαν τέτοιες παρεμβάσεις…»
– Υπήρξαν κατά τη γνώμη σας τοξικές πολιτικές που ακολουθήσατε ως κυβέρνηση και σε ποιους τομείς;
«Όλες οι νεοφιλελεύθερες πολιτικές που επιβλήθηκαν ήταν πολιτικά και κοινωνικά τοξικές. Στην προσπάθεια εξόδου από τα Μνημόνια έγιναν λάθη, υπήρξαν ολιγωρίες, καθυστερήσεις και πολιτικές, που τραυμάτισαν τη σχέση μας με τα μεσαία κοινωνικά στρώματα. Θα μπορούσαμε να λάβουμε μετά τον Αύγουστο του 2018 γρηγορότερα μέτρα που θα ανακούφιζαν τα κοινωνικά στρώματα που είχαν εισφέρει για να ξεπεραστεί η κρίση, όπως οι 120 δόσεις. Θα μπορούσαμε να μην έχουμε τα υπερπλεονάσματα πάνω από τους στόχους και να υπήρχαν υψηλότερες κοινωνικές παροχές, συντάξεις ή και μικρότερη επιβάρυνση στα μεσαία στρώματα. Η πιο σημαντική, όμως, ολιγωρία ήταν η συνέχιση της μη συνδρομής του τραπεζικού συστήματος στην προσπάθεια των παραγωγικών δυνάμεων της χώρας και στις ανάγκες του ελληνικού λαού. Σήμερα, όλα αυτά που συζητάμε για το τι θα μπορούσαμε να έχουμε κάνει καλύτερα ή γρηγορότερα είναι ελάχιστο μπροστά σε όσα έχει θεσμοθετήσει και εφαρμόζει η ΝΔ στους έξι μήνες διακυβέρνησης με τα δημόσια ταμεία γεμάτα για πρώτη φορά, στη Μεταπολίτευση.
Είναι εγκληματικές οι πολιτικές κατάργησης του εργασιακού πλαισίου, της προστασίας των εργασιακών δικαιωμάτων και των συλλογικών συμβάσεων, και τα αποτελέσματα φαίνονται ήδη και είναι τραγικά. Σε πλήρη αναντιστοιχία με τις προεκλογικές εξαγγελίες για ανάπτυξη 4%, με περισσότερες και ποιοτικότερες θέσεις εργασίας. Είχαμε δεκαετίες να δούμε τόσες απεργίες από αυθαιρεσίες της εργοδοσίας στον ιδιωτικό τομέα, ως συνέπεια των δογματισμών της Ν.Δ. Ήδη, στο β’ εξάμηνο η Ν.Δ. έχει ρεκόρ απολύσεων τετραετίας, ενώ μειώθηκαν κατά 6% οι μόνιμες θέσεις εργασίας. Είναι εγκληματική η πολιτική της Ν.Δ., που σε έξι μήνες περιλαμβάνει: το σχέδιο “Ηρακλής” για τις τράπεζες και το σχέδιο Λερναία Ύδρα για τον ελληνικό λαό και τις υγιείς παραγωγικές δυνάμεις, τη δωρεά προς τις ιδιωτικές τράπεζες των θυσιών του ελληνικού λαού, τα 37 δισ. που διασφαλίζουν να μην ξαναμπούμε στην περιπέτεια των Μνημονίων, την ανυπαρξία αναπτυξιακού σχεδίου για τη χώρα, το δήθεν επιτελικό κράτος των άριστων και η θεσμοθέτηση κατ’ εξαίρεση διατάξεων, κομματικών διορισμών, καταστρατήγησης της διαφάνειας και της ισονομίας».
– Θα μπορούσε ο ΣΥΡΙΖΑ να συνυπάρξει με το ΚΙΝΑΛ με δύο επικεφαλής κόντρα στην κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη;
«Αν το ΚΙΝ.ΑΛ. ξεκαθαρίσει την στρατηγική του, να συνεργαστεί με το ΣΥΡΙΖΑ και τις προοδευτικές δυνάμεις και όχι με τη Ν.Δ. και το νεοφιλελευθερισμό, όχι μόνο μπορεί, αλλά και επιβάλλεται να συνυπάρξουμε και να συνεργαστούμε. Θα φανούν οι προθέσεις του σύντομα, στις αλλαγές του εκλογικού νόμου, που εξήγγειλε η κυβέρνηση της Ν.Δ. »
Η ΣΥΝΑΙΝΕΣΗ ΑΠΑΙΤΕΙ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ
– Εκλογή Προέδρου Δημοκρατίας και νέος εκλογικός νόμος είναι δύο κεντρικές επιλογές της κυβέρνησης. Το κόμμα σας προς ποια κατεύθυνση προσανατολίζεται ώστε η συναίνεση να μη μείνει κενό περιεχόμενου;
«Η συναίνεση απαιτεί την προσπάθεια όλων. Ο εκλογικός νόμος με την απλή αναλογική επιβάλλει στο πολιτικό σύστημα να εργαστεί στην κατεύθυνση της συναίνεσης. Εμείς θεσμοθετήσαμε την απλή αναλογική, μένοντας πιστοί στις αξίες και τις αρχές του προοδευτικού κόσμου, προς όφελος του ελληνικού λαού και της χώρας, παρότι δεν υπάρχει για εμάς κομματικό συμφέρον από αυτό το σύστημα. Το ίδιο ισχύει για τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Προτείναμε, παρότι δεν συνηθίζεται να προτείνει πρώτη η αξιωματική αντιπολίτευση, τον Προκόπη Παυλόπουλο, από τα σπλάχνα της Ν.Δ., που απέδειξε ότι σε δύσκολες εθνικές στιγμές ανταποκρίθηκε και υπηρέτησε τιμώντας το ανώτατο αξίωμα του Προέδρου της Δημοκρατίας.
Εμείς έχουμε αποδείξει τη στάση μας και την πολιτική κατεύθυνση μιας υπεύθυνης, αξιόπιστης και φερέγγυας αντιπολίτευσης. Δεν ακολουθούμε τη λαϊκίστικη και εθνικά ανεύθυνη τακτική της Ν.Δ. ως αντιπολίτευση. Είναι η ώρα να ανταποκριθεί και η Ν.Δ., ως κυβέρνηση, στη ζητούμενη συναίνεση, αφήνοντας τους νεοφιλελεύθερους δογματισμούς στα κομματικά της γραφεία».
Ο Κ. ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ, ΣΤΟΝ ΛΕΥΚΟ ΟΙΚΟ, ΕΒΓΑΛΕ ΓΙΑ ΤΗ ΧΩΡΑ ΤΗΝ ΕΙΚΟΝΑ ΤΟΥ ΑΔΥΝΑΜΟΥ ΣΥΓΓΕΝΗ
– Θα ήθελα ένα δικό σας πρώτο συμπέρασμα για την επίσκεψη του Έλληνα πρωθυπουργού στην Ουάσινγκτον και τη συνάντηση του με τον Ντόναλντ Τραμπ.
«Επιβεβαίωση της συνολικής ρευστότητας στο διεθνές σκηνικό σε οικονομικό και γεωπολιτικό επίπεδο. Επιβεβαίωση ότι η εξωτερική πολιτική γίνεται στη βάση αμοιβαίων συμφερόντων, σκληρής δουλειάς, ανθρώπων με γνώση και σχέδιο και όχι πολιτικο- συναισθηματικών αισθήσεων και δογματικών συμπεριφορών. Με δύο λόγια, η επίσκεψη έδειξε ότι δεν κατορθώσαμε ως χώρα να κερδίσουμε μια καθαρή τοποθέτηση του προέδρου Τραμπ ενάντια στις προκλήσεις της Τουρκίας, ούτε καν μια τυπική δήλωση για το σεβασμό του Διεθνούς Δικαίου καιτων κυριαρχικών δικαιωμάτων μας ή έστω την στήριξη στην υλοποίηση του αγωγού eastmed».
– Ποια είναι, κατά τη γνώμη σας, η διαφορά ανάμεσα στην επίσκεψη στον Λευκό οίκο του Αλέξη Τσίπρα ως πρωθυπουργού και την επίσκεψη του Κυριάκου Μητσοτάκη επίσης ως πρωθυπουργού στο Λ. οίκο;
«Στα θέματα που είχαμε τότε να αντιμετωπίσουμε κερδίσαμε με καθαρά μηνύματα και κοινή συνέντευξη Τύπου. Οι αγωγοί αερίου, όπως ο αγωγός eastmed, ήταν ένα από αυτά που συμφωνήθηκαν και κερδήθηκαν τότε. Ακούστηκαν καθαρά οι πάγιες ελληνικές θέσεις για τα κυριαρχικά μας δικαιώματα, για το Κυπριακό και για την τήρηση του Διεθνούς Δικαίου. Η επίσκεψη του Κυριάκου Μητσοτάκη και η ιδιότυπη συνάντηση με τους δημοσιογράφους έβγαλε την εικόνα για τη χώρα μας ενός αδύναμου συγγενή, με μικρό χρόνο συνάντησης, με προαναγγελία όλων όσων ήθελαν οι ΗΠΑ, χωρίς καμία αναφορά από τον πορόεδρο Τραμπ για όσα χρειαζόμαστε σήμερα».
– Φοβάστε από την τουρκική προκλητικότητα τυχόν θερμό επεισόδιο από την Αγκυρα στο Αιγαίο;
«Οταν καίγεται το σπίτι του γείτονα είναι πιθανό η φωτιά να επεκταθεί και στο δικό σου σπίτι. Αυτό δε σημαίνει ότι θα ρίξουμε την περίφραξη. Δεν έχουμε να φοβηθούμε τίποτα. Δεν μπορούμε να επιτρέψουμε την παραμικρή αμφισβήτηση των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων».
