Σύντροφε Δημήτρη, δεν θα σε ξεχάσουμε ποτέ…
Γιατί τίμησες την κληρονομιά της προοδευτικής παράταξης, της γενιάς σου και των διώξεων της οικογένειας σου για την συμμετοχή της στην Εθνική Αντίσταση,
Γιατί είτε ως υπουργός είτε ως βουλευτής είτε ως πολίτης ποτέ δεν λησμόνησες την πατρική και την ταξική σου καταγωγή, σπάζοντας κατεστημένα ταμπού για το «φαίνεσθαι» του πολιτικού κόσμου και όσων θεωρούσαν οικογενειακή κληρονομιά την διακυβέρνηση της χώρας,
Γιατί δεν λιποψύχησες και δεν κάμφθηκες όταν η δεξιά σε στοχοποίησε, σε δίκασε και σε καταδίκασε άδικα,
Γιατί έμεινες πιστός στις αρχές και τις αξίες του προοδευτικού κόσμου και του σοσιαλισμού, ακόμη και όταν ο χώρος διολίσθησε,
Γιατί είπες πολλά «ΟΧΙ» σε συνεχείς προτάσεις Υπουργοποίησης όταν ο χώρος απομακρύνθηκε από τις σοσιαλιστικές αρχές και τις κοινωνικές δυνάμεις που τον στήριξαν,
Γιατί δεν είδες την πολιτική ποτέ ως επάγγελμα και το απέδειξες,
Γιατί η διαρκής αγωνιστικότητα και η μαχητικότητά σου δεν περιορίστηκε στους αγώνες σου στην μάχιμη πολιτική, αλλά υπήρχε και στην ζωή σου, την δικηγορία, την καθημερινή ζωή, την υπεράσπιση του δίκαιου είτε αφορούσε την δολοφονία του Αλέξη Γρηγορόπουλου, είτε εργασιακές διεκδικήσεις απλών πολιτών,
Γιατί απέδειξες ότι η ψυχή των δημοκρατικών πολιτών, του σοσιαλιστικού κόσμου, της Αριστεράς, όσων αγαπήσαμε στο ΠΑΣΟΚ, δεν έχει κομματικά όρια αλλά παραταξιακές οριοθετήσεις και παρακαταθήκες,
Γιατί μας θύμιζες πάντα, από τα φοιτητικά μας χρόνια ως και τις ημέρες των μνημονίων, την διαχωριστική γραμμή της δεξιάς και του προοδευτικού κόσμου,
Γιατί η περηφάνεια, η καθαρότητα, η αξιοπρέπεια, η εντιμότητα, η αυθεντικότητα και η προσωπικότητα σου δεν παραμορφώθηκαν ούτε από τα αξιώματα, ούτε από τις πιέσεις, ούτε από τις διαθέσεις και τις επιλογές άλλων, γνωρίζοντας την πολύπλευρη στοχοποίηση σου και τους τόνους λάσπης που θα σου έριχναν,
Γιατί έμεινες μέχρι τέλους αυτός που ήσουν και όχι αυτός που ήθελαν…
Δεν θα σε ξεχάσουμε ποτέ…
Ειλικρινή και θερμά συλλυπητήρια στην οικογένεια σου, τα παιδιά και τα εγγόνια σου.
