Έτυχε σήμερα να είναι Μεγάλη Παρασκευή, η μέρα που θυμόμαστε όσους έχουν φύγει. Αλλά δεν σε θυμήθηκα γι αυτό.
Τα παιδικά και εφηβικά μας βιώματα και οι μνήμες, λένε ότι μας ακολουθούν και μας διαμορφώνουν. Μάλλον δεν έχουν άδικο.
Θυμήθηκα την φωτογραφία σου στην Ακρόπολη, ξεκινώντας τον αγώνα για επιστροφή των μαρμάρων του Παρθενώνα, κατά χώρα. Εκεί που δημιουργήθηκαν, εκεί που ανήκουν…
Θυμήθηκα πως έσωσες με πολλούς άλλους την πολιτιστική μας κληρονομιά, την Πλάκα, τις Κυκλάδες, τους παραδοσιακούς οικισμούς, σταματώντας το «κιτσαριό» της χούντας και της ανεξέλεγκτης αντιπαροχής.
Θυμήθηκα πως χαρακτήρισες ιστορικά μνημεία και χώρους ιστορικής μνήμης την Μακρόνησο, τη Γυάρο και άλλους τόπους μαρτυρίας και βασανισμού χιλιάδων αγωνιστών της Δημοκρατίας, της Αριστεράς και του Προοδευτικού κόσμου.
Έμαθα, χθες Μεγάλη Πέμπτη, από την επικοινωνιακή μηχανή του καθεστώτος, ότι πάρθηκε μια απόφαση με οριακή πλειοψηφία 12 -13 για απόσπαση αρχαιοτήτων 18 αιώνων. Μα Μεγάλη Πέμπτη, οι αθεόφοβοι;
Έμαθα, πάλι χθες, Μεγάλη Πέμπτη, ότι έχουν δοθεί άδειες για αιολικά πάρκα σε ιστορικό τόπο εξορίας, βασανισμού και δολοφονιών χιλιάδων αγωνιστών της δημοκρατίας.
Αχ Μελίνα, γιατί;
Γιατί η γενιά σου φύτεψε αυτούς τους σπόρους, στην καρδιά, στην ψυχή και στο μυαλό μας;
Πώς να ξεχάσουμε ότι είμαστε Ρωμιοί;
Πώς να αφήσουμε τη χώρα μας να διεκδικεί κατά χώρα την επιστροφή των μαρμάρων του Παρθενώνα και να αποσπά τα άλλα από τη Θεσσαλονίκη;
Πώς να αφήσουμε να γίνουν αιολικά πάρκα στη Γυάρο και τη Μακρόνησο;
Πως μας κάνατε έτσι, να μην μας νοιάζει τι θα πει το καθεστώς για εμάς;
Παρότι είμαστε βέβαιοι για το τι λάσπη θα μας ρίξουν με ένα σημείωμα ή ένα μέιλ στην πλειοψηφία των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης, ως αντι-αναπτυξιακοί, αντι-περιβαλλοντικοί και τελικά αντι-συστημικοί, θα συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε για τη δημοκρατία, το κράτος δικαίου, την κοινωνική δικαιοσύνη, την δίκαιη ανάπτυξη, το περιβάλλον, την πολιτιστική μας κληρονομιά, για το λαό και τη χώρα μας.
Το 12-13, οι άδειες, το τσάκισμα του λαού μας και της κληρονομιάς μας, δεν είναι για εμάς ήττα.
Αχ Μελίνα …
Το μόνο που μπορώ να σου πω σήμερα, Μεγάλη Παρασκευή, που σε θυμήθηκα είναι ένα:
Συνεχίζουμε τον αγώνα … με απόλυτη συναίσθηση της ευθύνης, του δημοκρατικού και του πατριωτικού καθήκοντος, και θα κερδίσουμε το καθεστώς…
Το βράδυ της ανάστασης είναι πολύ κοντά!!!
