Είναι η καλύτερη χρονική συγκυρία, να ξεκινήσει η συζήτηση μέσα στην κοινωνία, για το αύριο της Ευρώπης, της χώρας μας, της κάθε οικογένειας, των παιδιών μας.
Είναι η στιγμή που πρέπει να κάνουμε μια αναδρομή στην ιστορία μας, στη μεταπολίτευση, στα χρόνια της οικονομικής κρίσης, στα μνημόνια και να αποφασίσουμε, με αίσθημα προσωπικής και συλλογικής ευθύνης.
Να αποφασίσουμε τεκμηριώνοντας τις θέσεις μας, όχι με βάση την επικοινωνιακή θέση Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης, με όποιες σκοπιμότητες. Να αντιληφθούμε τη βαρύτητα των ευρωπαϊκών εκλογών και τις συνέπειες στη ζωή μας, στη δουλειά μας, στη γειτονιά μας. Να κατανοήσουμε ποιος είναι ο ρόλος της τοπικής αυτοδιοίκησης στην αναπτυξιακή πορεία της χώρας, στο βιοτικό μας επίπεδο και στις κοινωνικές πολιτικές και ποιες συμμαχίες πρέπει να δομηθούν με την εφαρμογή της απλής αναλογικής στην τοπική αυτοδιοίκηση και στο πολιτικό σύστημα της χώρας.
Σήμερα που η χώρα μας, ο λαός μας, απαλλάχθηκε από το βαρύ φορτίο των μνημονίων, η κάθε συλλογική μας απόφαση είναι καθοριστική.
Τις τελευταίες δεκαετίες επικράτησαν στην Ευρώπη οι πολιτικές δυνάμεις του νεοφιλελευθερισμού. Η ακύρωση των κοινωνικών κατακτήσεων καθώς και η επιβολή του χρηματοοικονομικού συστήματος στο πολιτικό σύστημα και τις παραγωγικές δυνάμεις καθόρισαν τις κύριες πολιτικές επιλογές της Ευρώπης και επομένως και της χώρας μας, με τα γνωστά αποτελέσματα της κοινωνικής και οικονομικής κρίσης.
Το μοντέλο της Θάτσερ διαπέρασε όλη την ευρωπαϊκή πολιτική. Κάθε κοινωνική πρόνοια, κάθε κοινωνική προστασία, κάθε πρόβλεψη προστασίας των εργασιακών σχέσεων μπήκε στο στόχαστρο.
Ακόμη και οι υποδομές, για να χρηματοδοτηθούν έπρεπε να είναι «βιώσιμες» και σε πολλές περιπτώσεις ιδιωτικές. Επομένως, για έναν αυτοκινητόδρομο δεν εγκρίνεται από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή η χρηματοδότησή του, στη βάση της οδικής ασφάλειας και για τους προφανείς λόγους ανάπτυξης μιας περιοχής, αλλά, με κριτήριο το αν είναι «βιώσιμος». Δηλαδή, αν διέρχονται σε αυτόν πάνω από 20.000 αυτοκίνητα ημερησίως, με ακριβά διόδια.
Οι πολιτικές της σύγκλισης εγκαταλείφτηκαν, μειώθηκε η χρηματοδότηση των κοινωνικών υποδομών, των σχολείων, των αντιπλημμυρικών έργων και πρέπει να δανειζόμαστε, για να καλυφθούν οι άμεσες
ανάγκες, ενώ ούτε ένα ευρώ δεν έχει προβλεφθεί για την αντισεισμική θωράκιση των κτηρίων.
Στο στόχαστρο, όμως, μπήκαν και οι παραγωγικές δομές. Η αγροτική οικονομία, οι βιομηχανίες, οι κατασκευαστικές εταιρείες. Οτιδήποτε θα μπορούσε να δώσει στη χώρα μας, και στις χώρες του νότου, τη βάση, για να μπορεί να σταθεί στα δικά της πόδια.
Στη χώρα μας, το μίγμα του νεοφιλελευθερισμού με τον παλαιοκομματισμό, εντός της ΝΔ και στη συνέχεια ο γάμος μεταξύ της ΝΔ και της δεξιάς σοσιαλοδημοκρατίας, παρουσίασαν τις ακραίες νεοφιλελεύθερες πολιτικές ως μεταρρύθμιση, ενώ, την ίδια στιγμή, συνέχιζαν ακάματα τις παλαιοκομματικές μεθόδους.
Η οικονομική κρίση βρήκε τη χώρα ανοχύρωτη. Με μειωμένη παραγωγική δομή, με ανεπαρκή δημόσιο τομέα, με κυκλώματα που λυμαίνονταν τα χρήματα του ελληνικού λαού, με κρίσιμες υποδομές που δεν ολοκληρώθηκαν ποτέ και με έργα βιτρίνας που δεν έδιναν καμία αξία ούτε στη χώρα ούτε στις τοπικές κοινωνίες.
Το όργιο του παλαιοκομματισμού και της σπατάλης, συνεχίστηκε και στα χρόνια της κρίσης. Τόσο η ΝΔ όσο και οι παλαιοκομματικές δυνάμεις δεν προσπάθησαν να εξορθολογήσουν τις δομές, να μειώσουν τις σπατάλες, να περιορίσουν τη δράση υπερπλουτισμού συγκεκριμένων οικονομικών συμφερόντων, ώστε να προστατεύσουν την κοινωνία.
Χτύπησαν με μανία ό,τι θύμιζε το κοινωνικό κράτος, το εργασιακό πλαίσιο, τις δημόσιες λειτουργίες, τα κοινωνικά κεκτημένα. Για να κάνουμε αναγωγή στην καθημερινότητά μας, στις αστικές συγκοινωνίες και στον σιδηρόδρομο, μετατάχθηκαν σε άλλες Υπηρεσίες οι άνθρωποι που υπηρετούσαν σε κρίσιμες ειδικότητες, όπως οδηγοί λεωφορείων, μηχανοδηγοί, σταθμάρχες, και την ίδια στιγμή τα κυκλώματα των πλαστών εισιτηρίων στις αστικές συγκοινωνίες, της κλοπής τροχαίου υλικού στον ΟΣΕ, της έκδοσης αδειών οδήγησης στις Περιφέρειες είχαν τη χρόνια ανοχή του παλαιοκομματικού συστήματος.
Μόνο στις συμβάσεις των αυτοκινητοδρόμων, το 2015, οι διεκδικήσεις των αποζημιώσεων για τις καθυστερήσεις των έργων, με ευθύνη του Δημοσίου, άγγιζαν το 1,5 δις €. Στο ΜΕΤΡΟ της Θεσσαλονίκης
το έργο είχε συμβατικό αντικείμενο τα 900 ελ. € και για το 30% της υλοποίησής του, οι διεκδικούμενες αποζημιώσεις ήταν 1,15 δις ευρώ.
Είναι αντιληπτή, λοιπόν, γιατί για χρόνια σε όλη τη χώρα, αλλά κυρίως σε επιλεγμένες περιοχές όπως στις Αχαρνές, δεν υλοποιούνταν στοιχειώδεις υποδομές για την αντιπλημμυρική προστασία, τις σιδηροδρομικές υποδομές, τις οδικές συνδέσεις, δεν υπήρχαν επαρκείς αστικές συγκοινωνίες, δεν υπήρχαν ανταποδοτικά οφέλη για κρίσιμες εγκαταστάσεις, όπως το σιδηροδρομικό κέντρο ή οι εγκαταστάσεις της ΕΥΔΑΠ, δεν υπήρχαν επαρκείς κοινωνικές υποδομές. Είναι αντιληπτό γιατί δεν είχαν ολοκληρωθεί τα σιδηροδρομικά δίκτυα, η ηλεκτροκίνηση, η σήμανση και οι αυτοματισμοί του σιδηροδρόμου. Είναι κατανοητό γιατί κρίσιμες υποδομές, όπως το εμπορευματικό κέντρο στο Θριάσειο, που θα δημιουργήσουν χιλιάδες μόνιμες θέσεις εργασίας και παραγωγικές δραστηριότητες, δεν υλοποιούνταν για δεκαετίες.
Είναι αντιληπτό γιατί δεν αναδείχθηκαν τα μνημεία πολιτισμού και δεν προστατεύτηκαν τα περιαστικά δάση και το περιβάλλον. Είναι αντιληπτό γιατί για τον ακραίο νεοφιλελευθερισμό και τους συνοδοιπόρους του, δημιουργούνται και διατηρούνται μεγάλες κοινωνικές ανισότητες και χωροθετούνται οι περιοχές που θα είναι εγκαταλειμμένες, κοινωνικά, οικονομικά, περιβαλλοντικά, ακόμη και σε παραβατικές δραστηριότητες.
Είναι αντιληπτό γιατί είχαν προβλέψει οι πολίτες του Δήμου Αχαρνών να πληρώνουν διόδια στην εθνική οδό μέσα στον Δήμο τους. Γιατί δεν είχε υλοποιηθεί η υπογειοποίηση των σιδηροδρομικών γραμμών ή
έστω η μελέτη υπογειοποίησης τους, για την άρση του χωροταξικού αποκλεισμού. Γιατί δεν υπήρξε καν έργο για την προσβασιμότητα των πολιτών στο σιδηροδρομικό κέντρο. Γιατί για χρόνια δεν υλοποιούταν
το εμπορευματικό κέντρο στο Θριάσειο.
Γιατί δεν είχαν υλοποιηθεί οι απαραίτητες σχολικές εγκαταστάσεις και οι υγειονομικές υποδομές. Γιατί δεν είχε υλοποιηθεί η αντιπλημμυρική προστασία στο ρέμα της Εσχατιάς και το ρέμα των Αχαρνών. Γιατί δεν υπήρξε διάνοιξη δημοτικών δρόμων, που δημιουργούν απομονωμένες περιοχές. Γιατί ανέχτηκαν παραβατικές δραστηριότητες και πολιτικές κοινωνικού αποκλεισμού.
Όλα όσα έχουν δρομολογηθεί και υλοποιούνται τα τελευταία χρόνια.
Σήμερα πρέπει να απορριφθούν οι πολιτικές του ακροδεξιού νεοφιλελευθερισμού, που επιμένει στην μείωση των συντάξεων, στις ελαστικές σχέσεις εργασίας, στη μείωση του «κράτους» που δόμησε, σε
υποδομές που δεν υπηρετούν την κοινωνία και τις υγιείς παραγωγικές δυνάμεις αλλά συγκεκριμένα συμφέροντα, στον αποκλεισμό κοινωνικών ομάδων και περιοχών.
Η ΝΔ δεν ήθελε την έξοδο από το μνημόνιο, γιατί ακόμη και σήμερα προτείνει ακριβώς ότι τα μνημόνια επέβαλαν στη χώρα. Προτείνει την μη ύπαρξη 13ης σύνταξης, τη μη ύπαρξη δώρου στους εργαζόμενους,
τις ελαστικές σχέσεις εργασίας.
Προτείνει ακόμη και σήμερα,που δεν υπάρχει στοιχειώδες προσωπικό στους Δήμους, στις τεχνικές υπηρεσίες, που δεν υπάρχουν οδηγοί στα λεωφορεία, μηχανοδηγοί στο ΜΕΤΡΟ και στον σιδηρόδρομο, τη
μείωση του κράτους. Καταγγέλλει τις προσλήψεις στα δημόσια νοσοκομεία και στα δημόσια σχολεία.
Προτείνει την ιδιωτική κοινωνική ασφάλιση, την ιδιωτική υγεία, την ιδιωτική παιδεία και την ίδια στιγμή μηδενικές κοινωνικές υποδομές.
Δεν απαντά, όμως, πως ο πολίτης θα καλύψει αυτές τις ανάγκες ζωής. Δεν απαντά στοιχειωδώς πως χιλιάδες πολίτες, που δεν μπορούσαν να καλύψουν τις ασφαλιστικές τους εισφορές, δεν είχαν πρόσβαση ούτε οι ίδιοι ούτε τα παιδιά τους στα δημόσια νοσοκομεία και στην ιατροφαρμακευτική περίθαλψη.
Πρέπει να ανατραπεί στην Ευρώπη, στη χώρα μας, σε κάθε περιφέρεια και σε κάθε Δήμο ο ακραίος νεοφιλελευθερισμός, της συνέχισης της ύφεσης, της κοινωνικής περιθωριοποίησης, της εξυπηρέτησης των
συμφερόντων των λίγων σε βάρος των πολλών.
Ο Πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας, μαζί με τον ελληνικό λαό, πέτυχε την έξοδο από το μνημόνιο, με πολιτικές προστασίας των πιο αδύνατων συμπολιτών μας.
Σήμερα είναι η ώρα που πρέπει να υλοποιήσουμε τη δίκαιη ανάπτυξη. Να βασιστούμε στα δικά μας πόδια. Να δομήσουμε παραγωγικές δομές. Να αναβαθμίσουμε το αστικό περιβάλλον, να προστατέψουμε
και να ανατάξουμε το φυσικό περιβάλλον.
Να εφαρμόσουμε το εθνικό στρατηγικό σχέδιο υποδομών, που δεν υπήρξε ποτέ πριν, σκόπιμα, για εξυπηρέτηση συμφερόντων και παλαιοκομματικών πολιτικών.
Να υλοποιηθούν οι κοινωνικές υποδομές. Να στηριχθούν οι παραγωγικές δραστηριότητες. Να ανακτηθεί ένα σύγχρονο και δίκαιο εργασιακό πλαίσιο. Να δομηθεί σε στέρεες βάσεις το κοινωνικό κράτος. Να
μειώσουμε τις κοινωνικές ανισότητες και να ενισχύσουμε τις περιοχές που κάποιοι τις ήθελαν ξεχασμένες και απομονωμένες μαζί με τους κατοίκους τους.
Για αυτή την πορεία στην Ευρώπη, στη χώρα και στην τοπική αυτοδιοίκηση οι διαφορές μεταξύ των προοδευτικών δυνάμεων και του ακραίου νεοφιλελευθερισμού είναι αγεφύρωτες.
Τα διλήμματα για την πορεία της χώρας, για τη ζωή μας, για τον Δήμο, τη γειτονιά μας, το μέλλον των παιδιών μας υπαρκτά και θα αποφασιστούν αυτήν τη χρονική περίοδο.
Τα διλήμματα, συντήρηση ή πρόοδος, προοδευτική συνεργασία ή ακραίος νεοφιλελευθερισμός, Αλέξης Τσίπρας ή Κυριάκος Μητσοτάκης θα καθορίσουν την πορεία της χώρας για πολλά χρόνια. Όπως θα
καθορίσουν την πορεία της τοπικής αυτοδιοίκησης οι επιλογές στην Περιφέρεια και σε κάθε Δήμο προοδευτικών προσώπων, σχημάτων και συνεργασιών των προοδευτικών δυνάμεων, με την εφαρμογή της
απλής αναλογικής, για πρώτη φορά.
Ιστορικά σε εποχές κρίσης, όπου οι συντηρητικές δυνάμεις κυριάρχησαν, ακολούθησε όλεθρος.
Η συνεργασία των προοδευτικών δυνάμεων, των ανθρώπων της εργασίας, των νέων ανθρώπων, των ανέργων, των συνταξιούχων, όλων όσων επιθυμούν την Ελλάδα μια χώρα με πρωταγωνιστικό Ρόλο
στην περιοχή, με βαρύτητα στην Ευρώπη, με παραγωγική δομή, με επαρκείς υποδομές, με κοινωνικό κράτος, με εργασιακό πλαίσιο είναι ιστορική ευθύνη για όλους μας.
Άρθρο στην εφημερίδα Τα Νέα των Αχαρνών
