«Κανένα έργο υποδομής δεν ανήκει σε καμία κυβέρνηση, σε κανέναν υπουργό, σε κανένα περιφερειάρχη ή δήμαρχο, ανήκει σε αυτόν που τα πληρώνει, στον ελληνικό λαό»
επισήμανε μεταξύ άλλων ο υπουργός Υποδομών και Μεταφορών, Χρήστος Σπίρτζης, στο πλαίσιο του διεθνούς συνεδρίου της Ένωσης Ευρωπαίων Δημοσιογράφων που πραγματοποιείται στο Αγρίνιο.
Ο ίδιος πρόσθεσε: «Πριν από χρόνια και για πολύ καιρό αν κάποιος ήθελε να ταξιδέψει στην ηπειρωτική Ελλάδα και στην Ήπειρο, είχε μπροστά του ένα επικίνδυνο και μεγάλο ταξίδι από την Αθήνα, με πολλά θανατηφόρα ατυχήματα. Αυτό “έσπασε” με την ολοκλήρωση των οδικών αξόνων τόσο της Ολυμπίας Οδού όσο και της Ιόνιας οδού και βέβαια της Εγνατίας. Επομένως οι πολιτικοί που υπηρετούν σε αυτές τις θέσεις κρίνονται για την αποτελεσματικότητα, τη διαφάνεια. Η Δυτική Ελλάδα κι η περιοχή της Αιτωλοακαρνανίας, επιχειρεί τώρα να οικοδομήσει μια παραγωγική υποδομή να αναδείξει την πολιτιστική και φυσική κληρονομιά του τόπου. Ξεκινά να είναι τουριστικός προορισμός».
Η Δυτική Ελλάδα βρίσκει τον βηματισμό της, βγαίνει από την απομόνωση δεκαετιών. Θέλουμε ολοκληρωμένες υποδομές στην υπηρεσία των κοινωνικών αναγκών της περιοχής. pic.twitter.com/CdtFYOI99d
— Χρήστος Σπίρτζης (@c_spirtzis) 30 Νοεμβρίου 2018
Ακόμη ο κ. Σπίρτζης τόνισε: «Είναι γεγονός ότι δεν θα προχωρήσει τίποτα στη χώρα μας αν δεν έχουμε ένα ολιστικό σχέδιο μεταφορικών έργων και υποδομών που θα δεσμεύει τον πολιτικό κόσμο, που δεν θα είναι στη λογική να κάνει ο κάθε υπουργός ή ο κάθε βουλευτής αποσπασματικά έργα σε μία παρακομματική τύπου λογική ή να υπηρετεί συγκεκριμένα συμφέροντα. Επομένως, μέχρι το τέλος του χρόνου η χώρα θα έχει ένα οριστικό σχέδιο μεταφορών και υποδομών που θα δεσμεύουν τη χώρα μας για την επόμενη 20ετία, για να ξέρουμε που πάμε, ποια είναι τα έργα που έχουν προτεραιότητα και τι χρειάζεται η χώρα. Αυτό δεν είναι ένα πεδίο πολιτικής αντιπαράθεσης. Αυτό είναι ένας εθνικός σχεδιασμός που οφείλουμε να έχουμε και για πολλά χρόνια δεν τον είχαμε».
Στο Αγρίνιο και το διεθνές συνέδριο της Ένωσης Ευρωπαίων Δημοσιογράφων. pic.twitter.com/ekYJn16GSq
— Χρήστος Σπίρτζης (@c_spirtzis) 30 Νοεμβρίου 2018
«Σε αυτό το πλαίσιο εντάσσεται αυτό που ζήτησαν όλοι οι Αγρινιώτες, τη σύνδεση του Αγρινίου με την Ιόνια Οδό. Για εμάς αποτελεί προτεραιότητα και θέλω να δώσω συγχαρητήρια στον μελετητή που έκανε δώρο την πρώτη φάση της μελέτης, προς τιμήν του, είναι το πρώτο έργο, η πρώτη μελέτη που θα ενταχθεί στο πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων 2019 για να ωριμάσει. Την ίδια στιγμή έχει γίνει ένας σχεδιασμός για την ολοκλήρωση των οδικών δικτύων όλης της χώρας, μιλάμε για την επέκταση των παραχωρήσεων, αυτά που αφορούν την περιοχή είναι η σύνδεση του Αντίρριου με τη Ναύπακτο, η σύνδεση των Ιωαννίνων με τα σύνορα στην Αλβανία, η ολοκλήρωση του δακτυλίου της Πελοποννήσου, και μια σειρά από άλλα έργα», συμπλήρωσε ο υπουργός.
Ολόκληρος ο χαιρετισμός στο Διεθνές Συνέδριο της Ένωσης Ευρωπαίων Δημοσιογράφων
Κύριοι Ευρωβουλευτές, αγαπητή κυρία Υπουργέ κ. Γιαννάκου, κύριε Aντιπρόεδρε της Βουλής, αγαπητέ φίλε Γιώργο Βαρεμένε. Ξεκινάω… ανάποδα, δεν είμαι καλός στο Πρωτόκολλο…. Φίλε Παναγιώτη Κουρουμπλή, κύριε Κώστα Καραγκούνη, κύριε Δήμαρχε και φίλε Γιώργο Παπαναστασίου και αγαπητέ Δήμαρχε Βρυξελλών, είναι πολύ σημαντικό ένα παιδί του Ελληνισμού να είναι Δήμαρχος Βρυξελλών, μας δείχνει και εμάς πράγματα στη χώρα μας. Κύριε Περιφερειάρχη, αγαπητές φίλοι και φίλοι,
θέλω να ευχαριστήσω και να δώσω και συγχαρητήρια και στον κ. Πάνο Σόμπολο και στην κ. Κική Παπά, και στον κ. Κώστα Τσακανίκα αλλά και στην Πρόεδρο του Ελληνικού Τμήματος της Ένωσης Ευρωπαίων δημοσιογράφων κ. Σάγια Τσαουσίδου για αυτή για αυτή την εκδήλωση.
Να καλωσορίσω και εγώ με τη σειρά μου τους Ευρωπαίους δημοσιογράφους στη χώρα μας, να σας ευχηθώ καλή διαμονή στη Δυτική Ελλάδα, στο Αγρίνιο. Είναι βέβαιη η καλή φιλοξενία, απλά μην παρασυρθείτε από το πάθος που συνήθως οι Αγρινιώτες και οι Αιτωλοακαρνάνες που σας φιλοξενούν επιδεικνύουν, ειδικά όσον αφορά το φαγητό της περιοχής, γιατί θα φύγετε μερικά κιλά βαρύτεροι!
Είναι μία περιοχή, που πρόσφατα βγήκε από την απομόνωση κι αυτό δεν είναι μομφή σε κανέναν. Για πολλά χρόνια και μέχρι πριν λίγο καιρό, όποιος ήθελε να ταξιδέψει στη Δυτική Ελλάδα και την Ήπειρο είχε μπροστά του, ένα επικίνδυνο ταξίδι με πολλά θανατηφόρα ατυχήματα. Η περιοχή έχει πληρώσει βαρύ φορτίο σε αίμα, σε ανθρώπους που έχασαν την υγεία τους. Αυτό έσπασε με την ολοκλήρωση των οδικών αξόνων τόσο της Ολυμπίας Οδού όσο και της Ιόνιας Οδού και βέβαια της Εγνατίας, Και για να μην παρεξηγηθούμε, θα ήθελα να δηλώσω από την αρχή, ότι κανένα έργο Υποδομής, δεν ανήκει σε καμία Κυβέρνηση σε κανέναν Υπουργό σε κανένα Περιφερειάχη ή Δήμαρχο. Ανήκει σ΄ αυτόν που τα πληρώνει. Στον ελληνικό λαό. Επομένως οι πολιτικοί που υπηρετούν σ΄ αυτές τις θέσεις, κρίνονται για την αποτελεσματικότητα για τη διαφάνεια και το κόστος των έργων αυτών.
Η Δυτική Ελλάδα και η περιοχή της Αιτωλοακαρνανίας επιχειρεί τώρα να οικοδομήσει παραγωγική δομή, να αναδείξει την πολιτιστική και φυσική κληρονομία του τόπου, όπως και η Ήπειρος. Φαντάζομαι, ότι ένας στόχος του συνεδρίου είναι αυτός: Να αναδείξει τη ριγμένη αυτή περιοχή, να γίνει γνωστή στην Ευρώπη, να αναδειχθούν τα φυσικά τοπία, τα μνημεία, η ιστορία του τόπου. Και είναι προφανές, ότι δε θα προχωρήσει τίποτα στη χώρα μας, αν δεν έχουμε ένα ολιστικό σχέδιο μεταφορών, μεταφορικών έργων και υποδομών, που που θα δεσμεύει τον πολιτικό κόσμο και δεν θα είναι στη λογική του να κάνει ο κάθε Υπουργός ή ο κάθε Βουλευτής αποσπασματικά έργα σε μία παλαιοκομματικού τύπου λογική, επειδή είναι φίλος του ο Βουλευτής, ή ο Δήμαρχος, ή θέλει να υπηρετήσει συγκεκριμένα συμφέροντα. Σ΄ αυτό λοιπόν το σχέδιο, έχουμε προχωρήσει. Επομένως, μέχρι τέλος του χρόνου, για πρώτη φορά η χώρα θα έχει ένα ολιστικό σχέδιο Μεταφορών και Υποδομών που θα δεσμεύουν τη χώρα μας για την επόμενη 20ετία. Ένα σχέδιο ιεραρχημένο, να ξέρουμε που πάμε, ποια είναι τα έργα που έχουν προτεραιότητα, τι χρειάζεται η χώρα. Και θεωρώ, ότι αυτό δεν είναι πεδίο πολιτικής αντιπαράθεσης. Αυτό είναι ένας εθνικός σχεδιασμός που οφείλαμε να έχουμε και η Ελλάδα και οι υπόλοιπες χώρες και για πολλά χρόνια δεν τον είχαμε. Σ΄ αυτό το πλαίσιο, και όχι στην παλαιοκομματική λογική, εντάσσεται αυτό που ζήτησε ο Δήμαρχος Αγρινίου αλλά και όλοι οι Αγρινιώτες: Τη σύνδεση του Αγρινίου με την Ιόνια Οδό. Για εμάς αποτελεί προτεραιότητα. Θέλω να δώσω και συγχαρητήρια στο μελετητή που έκανε δώρο την πρώτη φάση της μελέτης, προς τιμήν του, και να πούμε, ότι είναι το πρώτο έργο, η πρώτη μελέτη που θα ενταχθεί στο Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων του 2019 για να ωριμάσει. Την ίδια στιγμή έχει γίνει ένας σχεδιασμός για την ολοκλήρωση των οδικών δικτύων όλης της χώρας. Μιλάμε για την επέκταση των παραχωρήσεων.
Αυτά που αφορούν την περιοχή είναι η σύνδεση του Αντιρρίου με τη Ναύπακτο, ένα μεγάλο τμήμα, η σύνδεση των Ιωαννίνων με τα σύνορα της Αλβανίας, η ολοκλήρωση του δακτυλίου της Πελοποννήσου, όσον αφορά τη Δυτική Ελλάδα και μία σειρά από άλλα έργα, ο οριζόντιος άξονας, η Αμβρακία. Η Αμβρακία δεν είναι σε αυτόν τον σχεδιασμό, θα την κάνουμε νωρίτερα. Θα έρθουμε σε λίγες μέρες να δοθεί και το πρώτο τμήμα στην κυκλοφορία. Υπάρχει λοιπόν ένας συγκεκριμένος σχεδιασμός που παλεύουμε τι πράγμα; Να επεκταθούν οι αυτοκινητόδρομοι, οι υπάρχουσες παραχωρήσεις και ταυτόχρονα να μειωθεί το κόστος που πληρώνει ο πολίτης για τη χρήση των αυτοκινητοδρόμων. Είναι κάτι που έχει γίνει και στη Γαλλία και στην Ιταλία και είμαστε σε συνεννόηση με την Επίτροπο Ανταγωνισμού για να υλοποιηθεί και στη χώρα μας, αρκεί να υπάρχουν δύο πράγματα: Να μην αποκλείεται κανείς από την αγορά και να υπάρχει και πολιτική συναίνεση.
Είναι προφανές, ότι δεν είναι μόνο οι δρόμοι όταν θέλουμε να μιλάμε για ιεραρχημένο σχέδιο που εξυπηρετεί τρεις τουλάχιστον ανάγκες: Υπηρετεί τις υγιείς παραγωγικές δυνάμεις, την παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας, υπηρετεί τις κοινωνικές ανάγκες, κι αυτό το έχει πληρώσει βαριά η Αιτωλοακαρνανία στις κοινωνικές υποδομές. Γνωρίζετε τι γίνεται κάθε χρόνο με τα ακραία καιρικά φαινόμενα και πως πλημμυρίζουν ολόκληρες περιοχές, γιατί δεν είναι έργα βιτρίνας, τα αντιπλημμυρικά έργα. Άρα είχαν μείνει για πολλές δεκαετίες πίσω και το πληρώνουμε τώρα. Και το τρίτο είναι η συνδεσιμότητα και η ανάπτυξη της περιοχής.
Προφανώς είναι οι αεροπορικές υποδομές. Το αεροδρόμιο του Ακτίου είναι ένα μεγάλο αεροδρόμιο. Ο κακός σχεδιασμός όμως που υπήρχε χωροθετούσε πολλά αεροδρόμια στη χώρα σε διάφορες περιοχές χωρίς να διασφαλίζονται οι συνδέσεις αυτές των αεροδρομίων. Και σήμερα, τώρα, μιλάμε μετά από πάρα πολλά χρόνια για το οδικό άξονα Άκτιο – Αμβρακία, αφότου έγινε το αεροδρόμιο και όχι ταυτόχρονα ή πριν. Επομένως ο σχεδιασμός που υπάρχει και για την περιοχή και για τη χώρα πρέπει να περιλαμβάνει όλο το σχέδιο για την παραγωγική ανασυγκρότηση. Θεωρώ ότι τα υδατοδρόμια και το εθνικό σχέδιο για τα υδατοδρόμια θα αναβαθμίσουν πάρα πολύ την περιοχή και θα ανεβάσουν τη φέρουσα τουριστική ικανότητα της. Άρα το Άκτιο δε θα είναι ένα μεγάλο ή το μεγαλύτερο από τα περιφερειακά αεροδρόμια. Θα είναι ένα αεροδρόμιο το οποίο μέσω των υδατοδρομίων θα μπορεί να μεταφέρει επισκέπτες σε απομακρυσμένες περιοχές που δεν έχουν τουρισμό για να μπορέσει και να τις τονώσει, αλλά και για να ανεβάσει την ποιότητα του τουριστικού προϊόντος της κάθε περιοχής, κυρίως της Δυτικής Ελλάδος. Και βέβαια να αποκαταστήσει τις μεταφορικές συνδέσεις της ηπειρωτικής χώρας με νησιά, κυρίως τα Επτάνησα, που δεν έχουν αεροδρόμιο.
Στη δεύτερη ενότητα και στο δεύτερο στόχο του συνεδρίου, όπου μπαίνει και το ερώτημα, αν μπορεί η Ευρώπη να παραμείνει Δημοκρατική, θα μου επιτρέψετε λίγες σκέψεις και η πρώτη σκέψη είναι αν η Ευρώπη είναι Δημοκρατική. Δηλαδή το πρώτο που πρέπει να απαντήσουμε είναι αυτό και να δούμε αν μπορεί να παραμείνει Δημοκρατική.
Να θέσουμε μερικούς προβληματισμούς, μερικά ερωτήματα:
· Επιλέγουν στην Ευρώπη οι λαοί την οικονομική πολιτική της;
· Επιλέγουν την πολιτική της Ευρωπαϊκής Τράπεζας ή του ευρώ;
· Επιλέγουν αν θα παραδώσουν μέρος της εθνικής κυριαρχίας τους λόγω των οικονομικών προβλημάτων και της κρίσης;
Την απάντηση τη γνωρίζουμε όλοι πάρα πολύ καλά, όπως και την αναγκαιότητα να αλλάξει η Ευρώπη και να μην επαναλάβει τη βαριά ιστορία που έχει τα τελευταία 100 χρόνια με δύο παγκόσμιους πολέμους.
Είναι προφανές ότι οι δογματισμοί και οι πολιτικές που κυριάρχησαν τις τελευταίες δεκαετίες στην Ευρώπη όχι μόνο απέτυχαν, όχι μόνο έφεραν την Ευρώπη σε αδιέξοδο αλλά έβαλαν τρικλοποδιά στην ουσιαστική ενοποίηση της, στην προστασία της Δημοκρατίας και στην ευημερία των πολιτών. Υποστήκαμε για πάρα πολλά χρόνια, δήθεν τις πολιτικές της ανταγωνιστικότητας. Εμείς, η δικιά μας η γενιά, μεγάλωσε ακούγοντας την αναγκαιότητα του πόσο ανταγωνιστικοί πρέπει να γίνουμε. Και όταν μιλούσαμε για ανταγωνισμό, τελικά αυτό εξειδικευόταν στο εργασιακό κόστος και στις κοινωνικές πολιτικές, δηλαδή στη ζωή των πολιτών.
Μετά από αυτά και μετά από τον οικονομικό μαρασμό της Ευρώπης έχουμε για να γίνουμε ανταγωνιστικοί να ρίξουμε αλλά τέσσερα – πέντε κόστη, όπως είναι το κόστος του Κοινωνικού Κράτους, το κόστος της Προστασίας του Περιβάλλοντος, το κόστος της Δικαιοσύνης και το κόστος της Δημοκρατίας. Θα γίνουμε πλήρως ανταγωνιστικοί, θα μπορούμε να ανταγωνιστούμε την Κίνα και τις άλλες ασιατικές χώρες, αλλά δε θα είμαστε Ευρώπη.
Για να είναι η Ευρώπη Δημοκρατική και για να παραμείνει η Ευρώπη Δημοκρατική, μάλλον πρέπει να ξεπεράσουμε νεοφιλελεύθερους δογματισμούς που μας έφεραν εδώ και απέτυχαν. Για να το συνδυάσουμε και με τις Υποδομές και τις Μεταφορές, -μιλήσαμε για το αεροδρόμιο εδώ στο Άκτιο και πόσο μπορεί να εισφέρει στην περιοχή-, να θυμηθούμε λίγο την ιστορία: Η χώρα μας υποχρεώθηκε, να ιδιωτικοποιήσει 14 περιφερειακά αεροδρόμια κερδοφόρα. Δε θα πω στο αν συμφωνώ ή διαφωνώ με διαφορετικές πολιτικές απόψεις ή και τεχνοκρατικές απόψεις που υπάρχουν για αυτό -, υποχρεώθηκε όπως και πολλές άλλες χώρες να κλείσουν επί της ουσίας ή να πουλήσουν τον Εθνικό τους Αερομεταφορέα και φτάνουμε στο σήμερα. Για να δούμε, να βγάλουμε ένα συμπέρασμα, σε ευρωπαϊκό επίπεδο τι γίνεται:
Σήμερα λοιπόν έχει κατορθώσει η Ευρωπαϊκή Ένωση, το μεγαλύτερο ευρωπαϊκό αεροδρόμιο να είναι το αεροδρόμιο της Κωνσταντινούπολης. Οι.. δυόμισι ευρωπαϊκές εταιρίες που υπάρχουν να μη μπορούν να ανταγωνιστούν τις αεροπορικές εταιρίες τρίτων χωρών και να προσπαθούμε μέσω διαδικασιών και μέσω του δογματισμού περί κρατικών ενισχύσεων σε ευρωπαϊκό επίπεδο, να βάλουμε φρένο για να μην καταρρεύσουν όλες οι ευρωπαϊκές αεροπορικές εταιρίες και οι δυόμισι δηλαδή που έχουν απομείνει. Είναι το μόνο σημείο που έχει αποτύχει η ευρωπαϊκή οικονομική πολιτική και οι νεοφιλελεύθεροι δογματισμοί; Για να δούμε σε πολιτικό επίπεδο:
Θυμάμαι για αρκετούς Ευρωπαίους αξιωματούχους όταν αναφέροντας στη χώρα μας, στο λαό μας, τον προσέβαλαν τα προηγούμενα χρόνια πολύ άσχημα, ότι είναι τεμπέλης. Τα θυμάστε όλα αυτά. Και τελικά αναδείχθηκε, ότι δεν είναι ελληνικό φαινόμενο η κρίση. Και σήμερα αναδεικνύεται πολύ περισσότερο, που οι οικονομίες πολύ μεγάλων ευρωπαϊκών χωρών έχουν τα ίδια προβλήματα ή παραπλήσια προβλήματα με αυτά που ζήσαμε εμείς. Και να πάμε και στο θέμα των υποδομών για να καταλάβουμε πως έχει αποτύχει αυτή η κατεύθυνση που είχε η Ευρωπαϊκή Ένωση, η νεοφιλελεύθερη θα έλεγα και πως έχει αλλάξει τα τελευταία χρόνια. Από το 2015, από 1/1 του 2015 υπάρχουν συγκεκριμένες διαδικασίες για την έγκριση ενός έργου, μιας οδοποιίας, ενός αεροδρομίου. Ποιο είναι το κριτήριο; Η βιωσιμότητα του έργου. Δεν είναι ούτε η κοινωνική ανάγκη ούτε η αναπτυξιακή προοπτική μιας περιοχής. Τι σημαίνει αυτό; Και ήταν η πρόταση που κάναμε για να αναδείξουμε στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή πόσο λάθος είναι αυτή η πολιτική στη διαπραγμάτευση που έγινε για το κομμάτι του αυτοκινητοδρόμου από την Πάτρα μέχρι τον Πύργο, να κοστολογήσουν την ανθρώπινη ζωή για να τη συμπεριλάβουμε στη μελέτη της σκοπιμότητας και στη μελέτη βιωσιμότητας του έργου. Ούτε η Ευρωπαϊκή Επιτροπή με τις διευθύνσεις της, με αυτούς τους κανονισμούς, ούτε η Ευρωπαϊκή Τράπεζα χρηματοδοτούν έργα που «δεν είναι βιώσιμα», οικονομικά. Κανείς δεν κοιτάει την κοινωνία, τις κοινωνικές ανάγκες και επομένως και την ανάπτυξη. Δεν είναι λοιπόν παράξενο, που η ακροδεξιά, που πολιτικές δυνάμεις που στην Ευρώπη ήταν στο περιθώριο για δεκαετίες από το Β’ παγκόσμιο πόλεμο μέχρι σήμερα, τα τελευταία χρόνια αναδείχθηκαν, φούντωσαν και προφανώς αν συνεχίσουμε στην ίδια ρότα, θα φουντώσουν ακόμη περισσότερο. Τη Δευτέρα, συζητάμε στο Συμβούλιο Υπουργών Μεταφορών για το οδικό πακέτο και ένα από τα θέματα που συζητάμε, -το λέω γιατί είναι σημαντικό να καταλάβουμε πόσο έχει ξεφτιλιστεί, είναι βαριά κουβέντα αλλά αυτή είναι η έννοια, ο ευρωπαϊκός πολιτισμός. Συζητάμε λοιπόν στο Συμβούλιο Ευρωπαίων Υπουργών- Μεταφορών αν οι άνθρωποι που εργάζονται στις Μεταφορές, στα βαριά οχήματα, θα κοιμούνται μέσα στη νταλίκα ακόμη και στη μία ημέρα την εβδομάδα ή το 15ήμερο που θα είναι και θα ασκούν το επάγγελμά τους. Είναι τραγικό. Δεν θα το συζητούσαμε πριν λίγα χρόνια. Επομένως πιστεύω ότι πρέπει να αλλάξουμε και αλλάζουμε τη χώρα μας, αλλά δε γίνεται να αλλάξουμε τη χώρα μας αν δεν αλλάξουμε και την Ευρώπη. Αν δεν ξεπεράσει η Ευρώπη τις ακραίες νεοφιλελεύθερες πολιτικές που μας έφεραν εδώ που μας έφεραν όλους μαζί. Για να ξαναγίνει η Ευρώπη και να παραμείνει Δημοκρατική, για να μπει ένα φράγμα στην ακροδεξιά και σε αυτές τις πολιτικές, για να κατορθώσουμε επιτέλους το τρίγωνο, οι τρεις πόλοι, τράπεζες, πολιτικό σύστημα και ΜΜΕ να είναι τρεις τελείως διακριτοί πόλοι και στην Ευρώπη και στη χώρα και όχι με υπόγειες διασυνδέσεις που μας οδηγούν εδώ που μας οδήγησαν.
Σας ευχαριστώ πάρα πολύ και καλές εργασίες.
