«O ρόλος των υποδομών στην ανάπτυξη της Αττικής»: Η ομιλία του υπουργού Υποδομών και Μεταφορών, Χρήστου Σπίρτζη στο Δημοτικό Θέατρο Βάρης και την εκδήλωση του ΣΥΡΙΖΑ Ο.Μ Βάρης-Βούλας-Βουλιαγμένης.
Η ΟΜΙΛΙΑ:
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ:
Η ΑΦΙΣΑ ΤΗΣ ΕΚΔΗΛΩΣΗΣ:
H OMIΛΙΑ:
Είναι καθήκον μας και υποχρέωσή μας να βρισκόμαστε μαζί σας, να συζητάμε πριν αποφασίσουμε το τί πρέπει να κάνουμε, να διαβουλευόμαστε με τους πολίτες, με τις θεσμικές εκφράσεις των πολιτών, είτε είναι φορείς της Τοπικής Αυτοδιοίκησης Α’ και Β’ βαθμού, είτε συλλογικότητες και στη συνέχεια, ακούγοντας τους προβληματισμούς και το διάλογο που πρέπει να γίνει με κάθε πολίτη, με κάθε συλλογικότητα, να προχωράμε στις αποφάσεις.
Γι’ αυτό και όπως είπε ο συντονιστής, είναι καλό για κάθε περιοχή να γίνονται τέτοιες συναντήσεις, τέτοιες συζητήσεις για τον καθέναν από μας, για τους επιστήμονες που υπάρχουν σε κάθε περιοχή, γιατί δε γίνεται, όσο φωτισμένη και να είναι μια πολιτική ηγεσία και μια ομάδα που αποφασίζει να γνωρίζει καλύτερα τα προβλήματα της περιοχής από τους πολίτες που τη ζουν, που τη βιώνουν, που την ξέρουν, που ξέρουν πού πονάει.
Είναι διπλή υποχρέωσή μας να βρισκόμαστε μαζί σας για να ενημερώσουμε και να βρεθούμε σε άμεση επαφή για το τί προγραμματίζουμε να κάνουμε από δω και πέρα, για το τί βρήκαμε και τί μπορούμε να κάνουμε, αλλά και για να έχουμε όλοι ίδιο βαθμό ενημέρωσης. Να μπορούμε σε ό,τι σκεφτόμαστε, σε ό,τι θέλουμε να κάνουμε, να γνωρίζουμε τα προβλήματα, τις διαδικασίες, το τί μπορούμε και τί δε μπορούμε, για να μιλήσουμε για έναν λαϊκισμό που έχει επικρατήσει και μια παραπληροφόρηση που γίνεται έτσι με πολύ ελαφριά καρδιά κι εξυπηρετεί άλλες σκοπιμότητες.
Θα ήθελα να πω ότι διοργανώνουμε τον τελευταίο καιρό σε όλη την Ελλάδα, περιφερειακά αναπτυξιακά συνέδρια γι’ αυτό το λόγο που ανέφερα πριν. Θα γίνουν αντίστοιχα και στην Αττική. Είναι προφανές ότι ο στόχος μας είναι άλλος, δεν είναι να περιδιαβαίνουν τη χώρα οι Υπουργοί να κάνουν ομιλίες, να τάζουν ή να υπόσχονται, να εξαγγέλλουν την υλοποίηση έργων και στη συνέχεια να πηγαίνουν στα γραφεία τους και να μη γίνονται τα έργα…..
Αυτό δηλαδή που ζούσαμε όλα αυτά τα χρόνια, αυτό που θέλουμε να καθιερώσουμε είναι ένας άλλος κώδικας του τί κάνουμε, το πώς κάνουμε τα έργα, το τί θέλουμε να κάνουμε σα χώρα. Είναι προφανές ότι το ζήτημα, το μεγάλο ζήτημα που έχουμε είναι πώς θα υλοποιήσουμε τη δίκαιη ανάπτυξη, την παραγωγική ανασυγκρότηση στη χώρα, το τί χρειάζεται για να πάμε σε μια άλλη λογική, σ’ έναν άλλο κώδικα αξιών και σε αυτόν τον τομέα και στους υπόλοιπους….
Παρακολουθείτε την προσπάθεια που γίνεται για να διευρύνουμε λίγο τη συζήτηση, τη θεματολογία. Η χώρα τα τελευταία τρία χρόνια έχει αποκτήσει ξανά φωνή, έχει βρει μια συγκεκριμένη θέση και ακούγεται η φωνή της και σε όλη την Ευρώπη και στην παγκόσμια σκηνή. Οι πρωτοβουλίες που έχει πάρει ο Πρωθυπουργός αποδίδουν και αυτό έχει να κάνει στη συνέχεια και με το πώς εξειδικεύονταν οι πολιτικές που θέλουμε να εφαρμόσουμε στη χώρα μας.
Δεν είναι δυνατό να έχουμε εξωστρεφή πολιτική, να θέλουμε να ξεπεράσουμε την κρίση στο παραγωγικό κομμάτι, στο αναπτυξιακό κομμάτι και η χώρα μας να είναι μια χώρα που δε μπορεί να διασφαλίσει τα ελάχιστα στην ευρύτερη περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου. Άρα δε γίνεται να μην έχουμε σχέσεις με τις βαλκανικές χώρες και να μην προγραμματίζουμε μεγάλα έργα υποδομών για να μπορέσει η δική μας η περιοχή να έχει τα πλεονεκτήματα που έχουν οι χώρες της Δυτικής Ευρώπης.
Δε μπορεί να πάμε σε μια άλλη περίοδο ανάπτυξης όταν στην ευρύτερη γειτονιά μας γίνονται πολλοί περιφερειακοί πόλεμοι, όταν υπάρχουν ανοιχτά τα ζητήματα στην Ανατολική Μεσόγειο, κι όταν η χώρα μας υποχρεώνεται εδώ και δεκαετίες να εξοπλίζεται, να έχει άλλου είδους δαπάνες αντί γι’ αυτές που θα έπρεπε να έχουμε όπως έχουν και οι υπόλοιπες χώρες της Ευρώπης.
Άρα οι πρωτοβουλίες που παρακολουθείτε τον τελευταίο καιρό, οι αέναες προσπάθειες του Πρωθυπουργού, συνεχώς με πρωτοβουλίες με άλλες τέσσερις χώρες, με τη Τουρκία που είδαμε πρόσφατα, δεν είναι πρωτοβουλίες ούτε για το θεαθήναι ούτε για να καλύψουν μόνο το πατριωτικό μας αίσθημα.
Και ερχόμαστε τώρα στο κομμάτι των υποδομών, για να δούμε πώς εξειδικεύονται αυτά τα πράγματα…. Τόσα χρόνια ήμαστε οι εσχατιές της Ευρώπης, δεν εκμεταλλευόμαστε τη γεωπολιτική μας θέση, δεν εκμεταλλευόμαστε ούτε τα υπόλοιπα πλεονεκτήματα που έχουμε σα χώρα, είτε αυτό αφορά το χώρο της ενέργειας, είτε το σχεδιασμό μεταφορών, είτε τον τουρισμό.
Αυτό που κάναμε ήταν να επικρατούν λογικές και πολιτικές λαϊκισμού όπως αυτές που περιέγραψα πριν και η χώρα να είναι απομονωμένη, να μην έχει παραγωγική δομή και όποια παραγωγική δομή αναπτυχθεί ν’ απομειώνεται σιγά-σιγά και στο τέλος να φτάσουμε στην κατάσταση που έχουμε φτάσει, που την ξέρετε όλοι.
Ιδιαίτερα μετά το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, κέρδισε η λογική της ανάπτυξης στο δίπολο Αθήνα – Θεσσαλονίκη, άρα κάναμε δυο πολύ μεγάλα αστικά κέντρα που φιλοξενούν το 80% των δραστηριοτήτων και του πληθυσμού της χώρας. Μέχρι τη δεκαετία του 2000 οι Πρωθυπουργοί της χώρας έλεγαν ότι είμαστε χώρα Υπηρεσιών, οι Υπηρεσίες όμως δεν παράγουν από μόνες τους.
Ήταν απολύτως λοιπόν λογικό, όταν έχουμε μια χώρα η οποία δεν παράγει, να δανείζεται και να καταναλώνει, να φτάσουμε εδώ που φτάσαμε σήμερα. Αυτό λοιπόν σα μοντέλο πρέπει ν’ αλλάξει. Ούτε μπορεί να πάμε σε λογικές παραγωγικής ανασυγκρότησης έχοντας το 80% του πληθυσμού της χώρας σε δυο μεγάλα αστικά κέντρα. Κι αυτό πρέπει ν’ αλλάξει.
Ούτε μπορεί να πάμε σε λογικές ανάπτυξης της παραγωγικής ανασυγκρότησης, της παραγωγής δίκαιης ανάπτυξης στη συνέχεια, όταν δεν έχουμε σχέδιο σε κανέναν τομέα. Δεν είχαμε σχέδιο σα χώρα, δεν είχαμε ιεράρχηση, δεν είχαμε στο μυαλό μας ποια είναι η προτεραιότητα, γιατί οι οικονομικοί πόροι και οι ανθρώπινοι πόροι είναι περιορισμένοι. Δεν είμαστε μια χώρα 500 εκατομμυρίων ή 100 εκατομμυρίων, είμαστε μια μικρή χώρα με πολύ μεγάλες δυνατότητες όμως.
Ποια είναι τα βέλτιστα κακά παραδείγματα που έχουμε μέχρι τώρα και τα ζούμε, από την περιοχή, από το τοπικό επίπεδο, από τη μικροκλίμακα κάθε Δήμου μέχρι τη χώρα συνολικά; Είχαμε έναν άναρχο σχεδιασμό υποδομών που δεν έδιναν υπεραξία στις παραγωγικές δυνάμεις, είχαμε έναν ευρύτερο ευρωπαϊκό σχεδιασμό που δε μπορέσαμε ή δε μπορούσαμε ή σκόπιμα δεν το κάναμε, να μην εντάσσουμε τον εθνικό σχεδιασμό που δεν υπήρχε, στον ευρωπαϊκό σχεδιασμό.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα, η Εγνατία Οδός. Είναι ένας υπέροχος δρόμος 952 χιλιομέτρων, με τους κάθετους άξονες, κόστισε πάνω από 5 δις, έχει υπέροχες κοιλαδογέφυρες, τούνελ, τα πάντα, για όσους ταξιδεύουν και μπορούν να δουν πόσο εύκολα από κει που πηγαίνουν, πάνω απ’ τα βουνά και τα λαγκάδια, από τα Γιάννενα μέχρι τη Θεσσαλονίκη ή στη Θράκη, πώς έχει διευκολυνθεί όλη αυτή η μεταφορά.
Για να δούμε όμως πώς εντάχθηκε αυτό το υπέροχο έργο για να εξυπηρετήσει τις παραγωγικές δυνάμεις της χώρας. Η Εγνατία δε συνδέεται με κανένα λιμάνι της Βορείου Ελλάδας, ούτε καν με το λιμάνι της Θεσσαλονίκης, δε συνδέεται με το λιμάνι της Καβάλας, της Αλεξανδρούπολης, δε συνδέεται με καμία τουριστική περιοχή ούτε καν με τη Χαλκιδική, δε συνδέεται με καμία βιομηχανική περιοχή, βιομηχανική ζώνη, μ’ εξαίρεση το διάστημα που περνάει στα όρια της βιομηχανικής ζώνης, στη Ροδόπη. Δηλαδή ή έπρεπε να πάρουμε τις βιομηχανικές ζώνες να τις πάμε πάνω στην Εγνατία, ή δεν έχει προβλεφθεί καν η σύνδεσή τους.
Αυτό δείχνει ότι δεν υπήρχε κανένα ίχνος εθνικού σχεδιασμού. Και το έχουμε ζήσει όλοι και στην Αττική, είναι ένα χωροταξικό χάος, μια μηδενική ιεράρχηση, πηγαίνουμε και βλέπουμε ή ζούμε τα καταστροφικά αποτελέσματα από τα καιρικά φαινόμενα και τις πλημμύρες, είναι εδώ και ο Δήμαρχος και ο Αντιπεριφερειάρχης, μπορεί να έχουν μεγάλη εμπειρία στο πώς λειτούργησαν τα έργα υποδομής όλα αυτά τα χρόνια.
Ήταν στη λογική λοιπόν, χωρίς ολοκληρωμένο σχεδιασμό για κάθε περιοχή, να συναντιέται με την εκάστοτε κυβέρνηση, με τον Υπουργό Υποδομών και να λένε «πάμε να κάνουμε δυο πλατείες, δυο σιντριβάνια, δυο πεζόδρομους ή έστω κι ένα δρόμο για έναν οικισμό που δεν είχε την κατάλληλη υποδομή» κι ήταν όλα μια χαρά.
Αυτό ζήσαμε δυστυχώς και στη Μάνδρα, όπου τα εγκλήματα που έγιναν ήταν αλλεπάλληλα και που σκοπίμως κάποιοι πάνε τώρα να τα φορτώσουν στη Ρένα Δούρου, ότι δεν έκανε γρήγορα γιατί υπήρχαν καθυστερήσεις λέει στην υλοποίηση των αντιπλημμυρικών έργων στην περιοχή. Επειδή πήγα στην περιοχή για να βοηθήσουμε στην κατάσταση που υπάρχει εκεί πέρα, που είναι ένα δράμα και εύχομαι να μην το ξαναζήσουμε αυτό, εκεί έχουμε να κάνουμε με δεκαετίες εγκλημάτων, δεκαετίες.
Έχουμε να κάνουμε με φαινόμενα που τα ζήσαμε και τα ζούμε σε κάθε μεγάλη πλημμύρα τουλάχιστον τις τελευταίες 4-5 που έχει πάει το Υπουργείο για να συνδράμει, δηλαδή έχουν κλειστεί τα ρέματα, δεν υπάρχουν δίκτυα ομβρίων, έχουν νομιμοποιηθεί τα κλεισίματα των ρεμάτων, έχουν χτιστεί δημόσιες υποδομές πάνω στα ρέματα, και ιδιωτικές.
Δεν υπάρχει καμένη περιοχή στη Μάνδρα όπως διαφημίζουν, δεν είναι καμένο το όρος Πατέρας. Υπάρχει όμως δρόμος ή δρόμοι μέσα στον αστικό ιστό, στον οικισμό, που είχαν ρέματα και έχουν βγει οικοδομικές άδειες και είναι χτισμένα, υπάρχει χωροθέτηση δημόσιων υποδομών πάνω στο ρέμα που έχει μπαζωθεί και δεν είναι μόνο το αμαξοστάσιο.
Δεν τα λένε, δεν ξέρω για ποιο λόγο, για να –να μου επιτρέψετε την έκφραση- μη φρικάρει ο κόσμος. Το νεκροταφείο δε της Μάνδρας είναι πάνω στο ρέμα, ξεθάφτηκαν άνθρωποι. Μεγάλα εργοστάσια είναι πάνω στο ρέμα. Και όλα αυτά νομιμοποιήθηκαν με την αλλαγή του γενικού πολεοδομικού σχεδίου το 2003, μια χρονιά πριν τους Ολυμπιακούς Αγώνες.
Είναι λοιπόν ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα του πού κινιόταν η χώρα. Κι επειδή υπάρχει η αγωνία και των τοπικών κοινωνιών και της Τοπικής Αυτοδιοίκησης και η δική μου να δείξουμε ότι γίνεται, υλοποιείται ένα έργο και αυτή η λογική πρέπει ν’ αλλάξει. Γιατί είναι λαϊκίστικη και γιατί μας οδηγεί εδώ που μας έχει οδηγήσει.
Δε γίνεται αν δεν έχουμε έναν ολοκληρωμένο σχεδιασμό, σοβαρές μελέτες, να πηγαίνουμε γιατί το είπε ο Υπουργός με το Δήμαρχο και τον Περιφερειάρχη να κάνουμε ένα έργο και στη συνέχεια να πληρώνουμε το λάθος σχεδιασμό και να ζούμε τ’ αποτελέσματα που ζούμε. Άρα, ξεκινώντας από τ’ αντιπλημμυρικά και θα πάμε μετά στ’ αναπτυξιακά, δε γίνεται να μην ολοκληρωθούν οι μελέτες από το Υπουργείο Ενέργειας και Χωροταξίας, την Ειδική Γραμματεία Υδάτων, που θ’ αντιμετωπίσουν οριστικά το θέμα και των αντιπλημμυρικών και της διαχείρισης του νερού.
Δε γίνεται στη συνέχεια να μην υπάρχει ένα ολοκληρωμένο σύστημα που επιβλέπει, επιτηρεί τα έργα σε όλη την Ελλάδα, για να ξέρουμε ότι οι Δήμοι έχουν αναλάβει αυτά τα έργα και έχουν και τους οικονομικούς πόρους και τους ανθρώπινους να τα υλοποιήσουν, γιατί ούτε αυτούς τους έχουμε. Στη Μάνδρα υπάρχει κι ένας Μηχανικός. Στη Σαμοθράκη υπήρχαν μηδέν μηχανικοί. Και στην πρόσφατη πλημμύρα που ζήτησε τη συνδρομή της Περιφέρειας Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης, δε μπορούσαν να στείλουν. Σας λέω για τις πρόσφατες πλημμύρες.
Στη Σκόπελο, εκεί είχαμε και καταστροφές στις υποδομές στο οδικό δίκτυο, υπήρχε ένας τεχνολόγος μηχανολόγος μηχανικός, που τον έβαλαν τον άνθρωπο να φτιάξει ένα δρόμο κι από κάτω να υπάρχουν 40 μέτρα γκρεμοί. Δηλαδή δεν υπάρχουν αυτά τα πράγματα πουθενά. Στη Σκύρο δεν υπήρχε ούτε υδραυλικός, δεν ξέρω αν έκαναν κάποια ενέργεια, τεχνίτες δηλαδή, για το Δήμο, και ούτω καθ’ εξής.
Και λένε ότι θ’ αντιμετωπίσει ο Δήμος το Χ έργο που πρέπει να γίνει. Δε μπορεί μ’ αυτή τη δομή, έτσι όπως είναι τα πράγματα ν’ αντιμετωπίσουν οι ΟΤΑ χωρίς βοήθεια, την κατάσταση που υπάρχει. Επομένως πρέπει να έχουμε έναν συγκεκριμένο σχεδιασμό, έναν μυστικό σχεδιασμό, ένα σύστημα παρακολούθησης και αυτό έλειπε. Αυτό έλειπε, γιατί όσο λείπουν τέτοια συστήματα ολοκληρωμένου σχεδιασμού και ιεράρχησης, τόσο πιο εύκολο είναι να συνεχίσουμε το πολιτικό αλισβερίσι μεταξύ της κεντρικής εξουσίας, της Τοπικής Αυτοδιοίκησης και των πολιτών.
Άρα πολύ πιο εύκολα θα έρθω εγώ και θα πω «Δήμαρχε μην ανησυχείς, το πεζοδρόμιο θα το κάνουμε ή το δρόμο» αλλά όταν πλημμυρίσει θα χάνουμε περιουσίες και ανθρώπους γιατί δεν έχουμε ιεράρχηση. Πολύ πιο εύκολα ένα μεγάλο έργο που έχει ενταχθεί στα ευρωπαϊκά δίκτυα όπως είναι η Εγνατία ή οι αυτοκινητόδρομοι ή ο σιδηρόδρομος δε θα εξυπηρετεί τις εθνικές ανάγκες αλλά θα εξυπηρετεί μόνο τις διεθνείς μεταφορές, για να περνάνε οι νταλίκες από τη Δύση στην Ανατολή ή για να προωθούνται τα κοντέινερ από το λιμάνι του Πειραιά και της Θεσσαλονίκης στην Κεντρική Ευρώπη. Να γίνεται αυτό, αφήνει υπεραξία στη χώρα αλλά πρέπει να υπάρχουν και οι υποδομές στους σχεδιασμούς που αφήνουν υπεραξία στις δικές μας παραγωγικές δυνάμεις.
Αυτή είναι η κατάσταση σε όλη τη χώρα, δυστυχώς και αυτό πρέπει ν’ ανατραπεί. Έχουμε ένα περιορισμένο πρόγραμμα δημοσίων επενδύσεων, το γνωρίζετε, έχουν περιοριστεί πάρα πολύ τα χρήματα που δίνονται από τα χρηματοδοτικά προγράμματα. Δεν έχουμε ένα ΕΣΠΑ 22 δις, έχουμε έργα έστω για τις υποδομές 4,5 δις μαζί με το ΥΠΕΝ, το Υποδομών με το ΥΠΕΝ.
Αυτό λοιπόν πρέπει να μας οδηγεί σε άλλες λογικές. Και οι άλλες λογικές είναι ότι χρηματοδοτούνται από το Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων τα έργα που δε μπορούν να είναι βιώσιμα. Για να ενταχθεί ένα έργο, να χρηματοδοτηθεί πρέπει να είναι βιώσιμο. Πρέπει να αποδείξεις στην Ευρωπαϊκή Τράπεζα για να πάρεις χρήματα, ότι σε βάθος χρόνου, στα 20, στα 30 χρόνια, στα 12 χρόνια, αυτό το έργο μπορεί να καλύψει αν μη τί άλλο, τη λειτουργία και τη συντήρησή του. Τα αντιπλημμυρικά έργα δεν είναι τέτοια έργα. Οι κοινωνικές υποδομές δεν είναι τέτοια έργα. Δεν είναι αυτοκινητόδρομοι για να βάλεις διόδια και να καλύψεις από εκεί τη συντήρηση και τη λειτουργία τους. Επομένως από τα χρήματα που έχουμε από τον κρατικό προϋπολογισμό και από τα ευρωπαϊκά προγράμματα, θα πρέπει να καλύψουμε τέτοιου είδους υποδομές που δεν είναι βιώσιμες.
Θα πρέπει να ξέρει ο πολίτης ότι για να προχωρήσει ένα έργο, εκτός από τη μελέτη που πρέπει να ολοκληρωθεί, εκτός από την αδειοδότηση που πρέπει να ολοκληρωθεί, πρέπει να έχει μια μελέτη βιωσιμότητας να πάει στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή και αυτή η διαδικασία αγαπητοί φίλες και φίλοι δεν είναι εύκολη διαδικασία. Μιλάμε για απλοποίηση διαδικασιών. Η απλοποίηση των διαδικασιών πρέπει να είναι όχι στον τρόπο που δημοπρατούνται τα έργα και οι μελέτες, εκεί το έχουμε απλοποιήσει μέχρι εκεί που δεν πάει, μέσα στο πλαίσιο και στις ημερομηνίες που ορίζουν οι ευρωπαϊκές οδηγίες.
Πρέπει να είναι η απλοποίηση στις δομές της Τοπικής Αυτοδιοίκησης γιατί με το πέρα δώθε στις διάφορες Επιτροπές Έγκρισης, υπάρχουν καθυστερήσεις. Εκεί θα κάνουμε δουλειά με το Υπουργείο Εσωτερικών. Βοηθάνε πάρα πολύ τα ηλεκτρονικά συστήματα που έχουμε προγραμματίσει κι έχουμε υλοποιήσει, αλλά από κει και πέρα δεν είναι μια λογική, μια πρακτική αν θέλετε που μπορεί να προχωρήσει και να μείνουμε μόνο στην απλοποίηση των διαδικασιών.
Και βέβαια πρέπει να πάμε σε μια άλλη λογική, στα έργα που είναι βιώσιμα και κατά τη γνώμη μου πρέπει αυτά τα έργα να τα τρέξουμε μαζί με τον ιδιωτικό τομέα, ως ΣΔΙΤ, αλλά μ’ έναν όρο: όχι όπως βρήκαμε τις συμβάσεις των αυτοκινητόδρομων, όχι χωρίς να μετριούνται οι κοινωνικές ανάγκες, όχι χωρίς ν’ αγνοούμε τις ιδιαίτερες κοινωνικές ομάδες, όχι χωρίς να μπορεί ο πολίτης να χρησιμοποιήσει αυτές τις υποδομές.
Προφανώς όταν κάνεις έναν δρόμο, είτε Δημόσιος είναι είτε παραχώρηση είτε ΣΔΙΤ είτε οτιδήποτε, θα πληρώνεις κάποια διόδια, αν θέλεις να το λειτουργείς και να το συντηρήσεις. Αν δεν τα πληρώσεις, ή θ’ αφήσεις το δρόμο να καταστραφεί, ή θα τον πληρώσεις από τον κρατικό προϋπολογισμό, από εμάς δηλαδή.
Άρα η λογική είναι, το κόστος της συντήρησης και της λειτουργίας να το πληρώνει ο χρήστης. Αυτή η λογική, πάλι στο επίπεδο του λαϊκισμού, δεν είχε επικρατήσει τα τελευταία χρόνια στη χώρα μας, δεν είχε καθίσει κάποιος να το εξηγήσει στον κόσμο. Και αυτό επέτρεψε για πολλές δεκαετίες να μην υπάρχουν διόδια στην Εγνατία, αλλά επέτρεψε, από την άλλη μεριά, να υπάρχουν πολύ ακριβά διόδια από τις συμβάσεις της Νέας Δημοκρατίας, στους υπολοίπους αυτοκινητόδρομους.
Εμείς δεν έχουμε τελειώσει τα έργα υποδομών που βρήκαμε κάτω από 50% της υλοποίησης, γιατί ολοκληρώθηκαν τα έργα υποδομής. Εμείς τη δουλειά μας θα την τελειώσουμε όταν εγκατασταθεί το ηλεκτρονικό αναλογικό σύστημα διοδίων, όταν εξαιρεθούν ιδιαίτερες κοινωνικές ομάδες από την πληρωμή διοδίων και όταν πέσει η τιμή των διοδίων. Τότε θα έχουμε ολοκληρώσει τη δουλειά μας.
Αν δεν ολοκληρώναμε τα έργα υποδομές, αυτά τα μεγάλα τουλάχιστον έργα υποδομές, θα έπρεπε να έχουμε άλλα δυο μνημόνια τουλάχιστον μόνο για τα χρήματα που θα δίναμε ως επιστροφή στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή, στην Ευρωπαϊκή Τράπεζα και στις Τράπεζες που είχαν εμπλακεί στους αυτοκινητόδρομους και βέβαια στις ρήτρες που είχαν υπογραφεί. Εμείς υπολογίζουμε κοντά στα 8 δις το ποσό που θα έπρεπε να επιστρέψει η χώρα αν δεν ολοκληρώνονταν οι οδικοί άξονες.
Και μπορούμε να πούμε έτσι με περηφάνια, όπως με περηφάνια θα πούμε για τ’ αντιπλημμυρικά έργα στη συνέχεια και ας λένε ότι θέλουνε, ότι τα έργα τελείωσαν σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα και τελείωσαν σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα γιατί σταμάτησε το αλισβερίσι μεταξύ των εργολάβων, των καναλαρχών και της κυβέρνησης.
Για να έχετε μια εικόνα του τί βρήκαμε, βρήκαμε αποζημιώσεις στους 4 αυτοκινητόδρομους, της τάξης του 1.250.000.000, διαπραγματευτήκαμε, οι εργολάβοι και οι παραχωρησιούχοι τα διεκδικούσαν σύμφωνα με τις συμβάσεις τους. Κόπηκαν 764 εκατομμύρια και τα υπόλοιπα που έμειναν, η Νέα Δημοκρατία και τα φιλικά της μέσα, τα βάφτισαν «πανωπροίκια». Δηλαδή είναι να τρελαίνεσαι.
Στο μετρό της Θεσσαλονίκης, που ήταν δημόσιο έργο, η Κοινοπραξία που το κατασκευάζει, είχε μια σύμβαση 900 εκατομμυρίων ευρώ για την κύρια γραμμή του έργου, είχε υλοποιήσει το 30% του έργου, είχαν πληρωθεί 320 εκατομμύρια και οι διεκδικήσεις για το 30% του έργου ήταν 1.100.000.000. Δηλαδή οι διεκδικήσεις για το 30% του έργου ήταν υπερδιπλάσιες του συνολικού προϋπολογισμού του έργου. Αυτή ήταν η κατάσταση που παραλάβαμε.
Και αυτό που τελικά αποφασίστηκε μετά το διαγωνισμό ήταν να πληρωθεί ό,τι αποφασίσει το Δικαστήριο, με μέγιστο όμως ύψος τα 230 εκατομμύρια. Αυτά προφανώς δεν τα λένε σε κανένα ΣΚΑΪ και σε καμία «Καθημερινή» και στα υπόλοιπα παιδιά της παρέας, που είμαστε ειλικρινά πάρα πολύ υπερήφανοι, να μας βρίζουν απ’ το πρωί μέχρι το βράδυ. Είμαστε πάρα πολύ υπερήφανοι που δεν έχουμε εφημερίδες και κανάλια να μας λιβανίζουν για ψεύτικες τελετές παράδοσης έργων όπως γινόταν στο παρελθόν.
Είμαστε πέρα πολύ υπερήφανοι να μας βρίζουν γιατί απαλλάξαμε από τα διόδια τους ανέργους και τα ΑμΕΑ, είμαστε πέρα πολύ υπερήφανοι να μας βρίζουν γιατί απαλλάξαμε από τα διόδια τις ακριτικές περιοχές της χώρας, για να πάμε και στην Αθήνα, είμαι πέρα πολύ υπερήφανος που με βρίζουν ο ΣΚΑΪ και η «Καθημερινή» γιατί δεν πληρώνουν οι άνεργοι τις μετακινήσεις τους στις αστικές συγκοινωνίες.
Θέλω να τους ευχαριστήσω που μας βρίζουν γι’ αυτά τα θέματα, γιατί δείχνουν και το τί γινόταν όλα αυτά τα χρόνια στη χώρα και το πού το πάμε. Πιστεύω ότι αυτό το μοντέλο που βρήκαμε αλλάζει, έχει αλλάξει, οι τομές που γίνονται σε όλες τις πτυχές της οικονομικής ζωής της χώρας είναι πλέον εμφανείς, βλέπουμε το κόστος των έργων, βλέπουμε τις θεσμικές αλλαγές που πρέπει να γίνουν, αυτά τα πράγματα έχουν πάντα, αυτές οι αλλαγές, γιατί είναι μεγάλες αλλαγές, ένα χρονικό διάστημα για να προσαρμοστούμε όλοι.
Περάσαμε το νέο νόμο των δημοσίων συμβάσεων τον Αύγουστο του 2016 π.χ.. Υπήρχαν πάρα πολλοί άρχοντες της Τοπικής Αυτοδιοίκησης που έλεγαν να εξαιρέσουμε π.χ. τις απευθείας αναθέσεις. Και το έλεγαν καλοπροαίρετα, δεν το έλεγαν κακοπροαίρετα. Γιατί υπάρχουν στιγμές που θα έπρεπε αν μη τι άλλο να μπορεί άνετα ένας Δήμος πιο εύκολα να φωνάξει έναν μελετητή, έναν εργολάβο να κάνει κάτι που είναι επείγον.
Αυτό όμως το εκμεταλλεύονταν κάποιοι για να δίνουν σε συγκεκριμένους μελετητές, σε συγκεκριμένους εργολάβους, άπειρο αριθμό απευθείας αναθέσεων ή πρόχειρων διαγωνισμών. Κάναμε λοιπόν ένα σύστημα που στην πρώτη του φορά έχει μια διαδικασία, γίνεται ανά δήμο ή ανά Περιφέρεια, είναι στο Υπουργείο μια λίστα όσων ενδιαφέρονται, ένας κατάλογος πού μπορεί να κάνει ένας Οργανισμός απευθείας ανάθεση και στη συνέχεια γίνεται ηλεκτρονική κλήρωση.
Γίνεται ηλεκτρονική κλήρωση και όποιος αναλάβει στην επόμενη κλήρωση δε συμμετέχει. Αυτό διασφαλίζει και το Δήμαρχο και τον Περιφερειάρχη και τον Υπουργό. Από όλη γι’ αυτή την «καμαρίλα» που θέλουν σκόπιμα τα ΜΜΕ να βγάλουν. Αλλά διαφυλάσσεται το δημόσιο χρήμα απ’ αυτά που ζήσαμε τα προηγούμενα χρόνια με τα 45άρια στη Περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας, ή με κάποιους Δημάρχους που έχουν αμαυρώσει την εικόνα της Τοπικής Αυτοδιοίκησης και του Υπουργείου Υποδομών και του Υπουργείου Ενέργειας.
Θεωρώ λοιπόν ότι είναι μεγάλες τομές, μεγάλες θεσμικές τομές, βοηθούν στο να πάμε σε μια τελείως διαφορετική εποχή με άλλους κανόνες, με άλλες κοινωνικές αρχές, με άλλο τρόπο διαχείρισης και με άλλη στόχευση.
Ηλεκτρονικό εισιτήριο: Κάθε μήνα πωλούσε ο ΟΑΣΑ 250.000 μηνιαίες κάρτες κατά μέσο όρο. Μέχρι στιγμής έχουν βγει 370.000 κάρτες προσωποποιημένες, χωρίς των ΑμΕΑ και χωρίς τους ανέργους.
Σ’ έναν τερματικό σταθμό, στο σταθμό Δουκίσσης Πλακεντίας που έχουν κλείσει οι θύρες, εκτός από μία για να εξυπηρετούνται οι άνεργοι και τα ΑμΕΑ, έχουμε περισσότερα έσοδα απ’ ό,τι έχουμε στους σταθμούς του Συντάγματος και της της Ομόνοιας. Δεν γίνεται αυτό…
Ας πούμε ότι υπήρχε μια ομάδα συμπολιτών μας που δεν πλήρωναν. Αμ δεν είναι αυτό. Ή τέλος πάντων δεν είναι μόνο αυτό. Η κύρια πηγή που χάνονταν τα έσοδα, ήταν τα πλαστά. Ποιος επέτρεπε στους Οργανισμούς Αστικών Συγκοινωνιών να υπάρχουν διαδικασίες διακίνησης πλαστών εισιτηρίων και πλαστών καρτών;
Όταν αναλάβαμε τη διακυβέρνηση της χώρας, καθυστερήσαμε ν’ αλλάξουμε τις Διοικήσεις των Οργανισμών απ’ ό,τι θυμάστε και όταν τις αλλάξαμε δεχθήκαμε και κριτική γιατί αλλάξαμε τις Διοικήσεις και των αστικών συγκοινωνιών , ιδιαίτερα εκεί δεχθήκαμε κριτικη και των άλλων φορέων.
Ο άνθρωπος που ήταν Πρόεδρος και Διευθύνων Σύμβουλος της ΣΤΑΣΥ, με το που βγήκε ο κ. Μητσοτάκης, σε 10 μέρες που είχε φύγει κι από εκεί, από τη ΣΤΑΣΥ, ανέλαβε Γενικός Διευθυντής της Νέας Δημοκρατίας. Πάρα πολύ ωραία.
Είχε στα χέρια του δυο εκθέσεις για τα κενά, για τις διαδικασίες που υπήρχαν, για το τί γινόταν στο χώρο των αστικών συγκοινωνιών και πώς διακινούνταν πλαστά εισιτήρια και πλαστές κάρτες. Ποιος έχει την ευθύνη γι’ αυτές τις απώλειες; Ποιος έχει την ευθύνη γιατί βρήκαμε κυκλώματα μέσα στις εταιρείες των αστικών συγκοινωνιών να πουλάνε πλαστά εισιτήρια και πλαστές κάρτες;
Δηλαδή πήγαινε ο πολίτης και αγόραζε από τους σταθμούς των μετρό το εισιτήριό του ή την κάρτα του και ήταν πλαστό. Ποιος ευθύνεται γι’ αυτό;
Ποιος ευθύνεται για την ανάπτυξη εργοστασίων, ολόκληρο εργοστάσιο, που τύπωνε πλαστές κάρτες και πλαστά εισιτήρια; Γιατί για να έχει ο άλλος ολόκληρο εργοστάσιο και να τυπώνει πλαστά εισιτήρια και μάλιστα όχι πλαστά ψεύτικα, κανονικά εισιτήρια, με διπλό αριθμό, κάτι άλλο φταίει.
ΚΟΙΝΟ: Είχε και ΑΦΜ;
Χ. ΣΠΙΡΤΖΗΣ: Βεβαίως, κανονικότατα. Ήταν το ένα απ’ τα δύο κοινοπρακτούντα μέλη που κέρδισαν το διαγωνισμό για να τυπώνουν τα κανονικά εισιτήρια. Ποιος ευθύνεται γι’ αυτά; Ο ΣΥΡΙΖΑ; Ποιος ευθύνεται γι’ αυτά; Φανταζομαι ότι ευθύνεται ο Αλέξης Τσίπρας ο ίδιος, αποκλειστικά και κάποιοι τύποι που τους έχει βάλει και στους Οργανισμούς και στην κοινωνία ή άλλοι φορείς που για χρόνια τα λένε αυτά, κοινωνικοί φορείς, επιστημονικοί φορείς, ανεξάρτητα από ποια Παράταξη είναι και υπηρετούν για χρόνια, που δεν είναι διατεθειμένοι να τα βρουν με αυτά τα κυκλώματα και να συνεχίσουν το μπάχαλο και το χάος που υπήρχε στη χώρα.
Επομένως η χώρα πρέπει να αλλάξει. Η χώρα για να αλλάξει, πρέπει να έχει σχέδιο. Η χώρα για να αλλάξει, πρέπει να κάνει μεγάλες τομές, πραγματικές τομές και μεταρρυθμίσεις, όχι αυτές που μας έλεγαν, για να μειώνονται οι μισθοί και οι συντάξεις.
Η χώρα πρέπει να έχει εξωστρέφεια, πρέπει να έχει φωνή στα διεθνή Φόρουμ. Πρέπει να παίζει σημαντικό ρόλο στις εξελίξεις της ευρύτερης περιοχής και αυτό κάνουμε.
Θεωρούμε ότι οι θυσίες του ελληνικού λαού τελειώνουν. Δεν τελειώνουν με μαγικό ραβδί, ούτε θα τελειώσουν γιατί θα γυρίσει ο διακόπτης. Φεύγουμε από τις περιόδους των Μνημονίων, από ό,τι είδατε η αξιολόγηση που πέρασε, πέρασε χαμηλά και στα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης και δεν μπορώ να καταλάβω το γιατί. Κάποιοι … διαπραγμάτευσης καθόλου εύκολο να πας να γλιτώνεις ένα – ένα θέματα που συνεχίζουν οι θεσμοί να ζητούν την αποξήλωση του κοινωνικού κράτους, ένα – ένα του να αποδομούν παραγωγικές δυνάμεις του κράτους, δεν καταλαβαίνω γιατί πέρασε τόσο χαμηλά, για να απαξιώσουν όλη αυτή την προσπάθεια.
Και βέβαια μένει τον Αύγουστο της επόμενης χρονιάς να κλείσει το πρόγραμμα και να μπορούμε να σταθούμε στα δικά μας πια πόδια, για να αναπληρώσουμε το ¼ του κοινωνικού πλούτου που χάθηκε, του ΑΕΠ της χώρας που χάθηκε, έφυγε.
Μόνο που αυτή τη φορά αγαπητές φίλες και φίλοι δεν μπορεί να το αναπληρώσουμε όπως αναπληρώθηκε πριν. Δεν μπορεί να το αναπληρώσουμε με δανεικά, με ρυθμούς ανάπτυξης μεγάλους αλλά χωρίς να παράγουμε, με έργα για τα έργα και για να πάμε και στην περιοχή της Αττικής δεν μπορεί να μην εκμεταλλευόμαστε τη θέση, τα πλεονεκτήματα που έχουμε. Δεν μπορούμε να μην αξιοποιήσουμε τα υπόλοιπα λιμάνια που έχουμε, την ομορφιά που έχουμε στην ευρύτερη περιοχή, δεν μπορεί να συνεχίζουμε να μην προστατεύουμε το αστικό και περιαστικό περιβάλλον, δεν μπορούμε να κινηθούμε στη λογική μόνο της αγοράς χωρίς κανόνες, ή να συνεχίσουμε να κλείνουμε ρέματα, να κάνουμε δράσεις, να κάνουμε εδώ την περιοχή σαν τους Αμπελόκηπους ή σαν το κέντρο της Αθήνας, δεν γίνονται αυτά τα πράγματα. Πρέπει να κάτσουμε να έχουμε συγκεκριμένο σχέδιο και πρέπει το σχέδιο που θα έχουμε, να το αποφασίσουμε όλοι μαζί. Η Κυβέρνηση, η Τοπική Αυτοδιοίκηση, η Περιφέρεια, οι πολίτες, όλοι για να αντιμετωπίσουμε τα προβλήματα που υπάρχουν και για να πάμε για άλλα.
Άρα η δική μας η πρόταση και λέω τώρα ειδικά για τη χώρα, είναι ότι τα Υπουργεία πρέπει να ασχοληθούν και ασχολούνται με τα μεγάλα έργα των υποδομών, πρέπει να γίνουν κεντρικά ηλεκτρονικά συστήματα που τα έργα που θα κάνει η Περιφέρεια ή οι Δήμοι να εντάσσονται σε αυτόν τον σχεδιασμό.
Πρέπει διάφορες υποδομές μας να αποκτήσουν μια άλλη ευελιξία, πρέπει να δώσουμε βάρος στις κοινωνικές υποδομές και στα Μέσα σταθερής τροχιάς.
Άρα πρέπει στην Αττική να υλοποιήσουμε αυτά που ήδη εντάξαμε για την αντιπλημμυρική προστασία και για να έχουμε, να έχετε κι εσείς σύγκριση, επειδή μας βρίζουν γιατί είμαστε περήφανοι. Πέρισυ στον προϋπολογισμό είχαμε πει ότι το ’17 θα είναι έτος αντιπλημμυρικής προστασίας γιατί θα εντάξουμε πολλά έργα στην αντιπλημμυρική προστασία.
Ο “Καλλικράτης” ψηφίστηκε το ’10. Από το ’10 μέχρι το ’14, για να έχουμε ομοειδείς κανόνες σε σχέση με τη δομή του κράτους, το Υπουργείο Υποδομών είχε εντάξει και έτρεχε συνολικά έργα 3,5 εκατομμυρίων ευρώ. Νέα έργα από ’10 μέχρι το ’14 είναι 3,5 εκατομμύρια ευρώ. Ούτε Δήμος…
Από το ’15 μέχρι το τέλος του ’17 έχουμε εντάξει 302 εκατομμύρια για την Αττική. Πώς να μην είμαστε περήφανοι; Έχουμε μια άριστη συνεργασία με την Περιφέρεια και όχι μόνο με την Περιφέρεια Αττικής, που εκεί που δεν έχει το Υπουργείο λεφτά, δίνει η Περιφέρεια για να υλοποιηθούν κεντρικά έργα στην αντιπλημμυρική προστασία.
Και το ίδιο κάνουμε, έχουμε συνεργασία με Περιφερειάρχες, με Δημάρχους που δεν είναι ΣΥΡΙΖΑ. Δηλαδή αν βρεθεί ένας Περιφερειάρχης που ανήκει στη Νέα Δημοκρατία ή σε άλλο χώρο και παραπονεθεί ότι δεν συνεργάζεται με την Κυβέρνηση με το Υπουργείο Υποδομών, να έρθει να μας το πει. Δεν θα το πει.
Αττική: 3,5 με 302 εκατομμύρια. Η υπόλοιπη Ελλάδα από το ’10 μέχρι το ’14 είχαμε εντάξει 21 εκατομμύρια ευρώ έργα και από 1/1/2015 μέχρι το τέλος του ’17 έχουν ενταχθεί 90 εκατομμύρια έργα από το Υπουργείο Υποδομών, αντιπλημμυρικά.
Και πάμε και στους περίφημους αυτοκινητόδρομους. Που τους τελειώσαμε. Οι αυτοκινητόδρομοι είναι πολύ ωραία έργα, ποιοτικά έργα, έχουν μελετηθεί και έχουν αντιπλημμυρική προστασία, αλλά έχουν αντιπλημμυρική προστασία για το έργο Δηλαδή ανά τακτά διαστήματα οι αγωγοί ομβρίων των αυτοκινητόδρομων πάνε και πέφτουν σε ένα κεντρικό υποδοχέα ή σε ένα ρέμα μιας περιοχής. Δεν έχει μελετήσει κανείς όμως τι γίνεται με αυτό τον υποδοχέα που περνάει μέσα από τον οικισμό ή μέσα από το ρέμα που περνάει μέσα από τον οικισμό σε όλη την Ελλάδα.
Τα είχα πει πριν τις πλημμύρες, δυστυχώς, και πλημμύρισε το Μεσολόγγι που έχουμε προβλέψει, δεν φταίει ο αυτοκινητόδρομος αλλά δεν έχει μελετήσει κανείς το τι γίνεται στις περιοχές που περνάνε οι αυτοκινητόδρομοι. Δεν έχουμε αυτό που λέγαμε πριν έναν ολιστικό ολοκληρωμένο σχεδιασμό για την αντιπλημμυρική προστασία.
Πρόσθετα λοιπόν στα μεγέθη που σας ανέφερα πριν έχουν ενταχθεί 250 εκατομμύρια κυρίως αντιπλημμυρικών έργων για όλους τους οικισμούς, που περνάνε οι αυτοκινητόδρομοι. Πρόσθετα είναι αυτά. Πώς να μην είμαστε περήφανοι; Δηλαδή πότε έπρεπε να ήμασταν περήφανοι, όταν θα συνεχίζαμε να τρέχουμε, να χτυπάμε την πλάτη του πολίτη στο Μεσολόγγι που πλημμύρισε ξανά; Πότε να είμαστε περήφανοι;
Όταν πηγαίνουμε για να κάνουμε αποκαταστάσεις και να δίνουμε αποζημιώσεις στην Καλαμάτα, που δεν υπήρχε ένα Δίκτυο στις φτωχογειτονιές της Καλαμάτας; Πότε να είμαστε περήφανοι, όταν πλημμύριζε το Περιστέρι, τα Νέα Λιόσια όλοι οι Δήμοι της δυτικής Αθήνας; Αυτά όμως δυστυχώς δεν μπορεί να γίνουν από τη μια μέρα στην άλλη με μαγικό ραβδί.
Δεν σημαίνει ότι επειδή ενέταξες ένα έργο, βρήκες χρήματα σε ένα μήνα, σε δυο μήνες σε έξι μήνες το έργο ολοκληρώνεται. Τελειώσαμε το μεγάλο έργο στην Κορινθία που πνιγόταν κάθε χρόνο οι Κορίνθιοι, τελειώσαμε τη Φλέβα στο Περιστέρι σε αυτό το διάστημα,, που θυμάστε πριν λίγα χρόνια τι είχε γίνει. Εντάξαμε το έργο του Ερασίνου που είναι πολύ μεγάλο αντιπλημμυρικό έργο της Ραφήνας και έχουμε μια πολύ μεγάλη ωριμότητα σε αυτά τα έργα να προχωρήσουν
Από εκεί και πέρα, πραγματικά ζητάμε συγνώμη από τη Νέα Δημοκρατία, που δεν κινηθήκαμε στην ίδια λαϊκίστικη λογική με εκείνους, δεν πάμε να κάνουμε σιντριβάνια και πεζοδρόμια και πλατείες και εντάσσουμε τέτοιου είδους έργα. Να πούμε μόνο ότι τα έργα αυτά που εντάξαμε, είναι η εξοικονόμηση από τα πανωπροίκια που είχε προβλέψει η Νέα Δημοκρατία στους αυτοκινητόδρομους.
Η Νέα Δημοκρατία ποτέ δεν θα υπερασπιζόταν όπως θυμάμαι εγώ τουλάχιστον τα άτομα με ειδική αναπηρία, ή οι άνεργοι να μη διακινούνται ή να μη πληρώνουν διόδια. Δεν θα το έκανε, αλλά δεν θα το κατηγορούσε. Ποτέ δεν θα κατηγορούσε τον Έλληνα Πρωθυπουργό, ειδικά για τη στάση που κράτησε στην επίσκεψη του Τούρκου Προέδρου, γιατί έγινε η επίσκεψη. Εδώ έχει χαθεί και το τελευταίο ίχνος πατριωτισμού που είχε η Νέα Δημοκρατία.
Και κυρίως ποτέ δεν θα υπερασπιζόταν μια επιχειρηματικότητα η οποία θα βασιζόταν στο πως φοροδιαφεύγεις, έστω και νόμιμα. Δεν θα υπερασπιζόταν ποτέ τις offshore εταιρείες, δεν θα υπερασπιζόταν τις εταιρείες που δήθεν προχωράνε την κοινωνία και τις νέες τεχνολογίες, αλλά δεν αφήνουν ένα ευρώ στη χώρα.
Και μιλάω περισσότερο και για τα υπόλοιπα που έχουμε απασχολήσει αλλά θα πάμε στο χώρο των μεταφορών. Τα ταξί παραδοσιακά οι παλαιοί τα ξέρουν καλύτερα και τα λεωφορεία, τα ΚΤΕΛ, ήταν προνομιακοί χώροι της συντηρητικής Παράταξης. Πολύ απλά γιατί για να πάρεις ρουσφετολογικά άδεια κάποτε, έπρεπε να έχεις χαρτί κοινωνικών φρονημάτων. Τόσο απλό.
Δεν είναι ένα προνομιακό πεδίο του προοδευτικού χώρου ο χώρος των μεταφορών. Απορώ πραγματικά πώς γίνεται στελέχη της Νέας Δημοκρατίας να στηρίζουν εταιρείες οι οποίες δεν εφαρμόζουν την ευρωπαϊκή νομοθεσία για τις αστικές μεταφορές και δεν έχουν καν έδρα στη χώρα μας. Και μιλάω για τις εταιρείες διαμεσολάβησης ηλεκτρονικές πλατφόρμες που χρησιμοποιούν τα ιδιωτικά αυτοκίνητα για να κάνουν τα ταξί, παράνομα, δεν έχουν καν έδρα στη χώρα μας, δεν αφήνουν στη χώρα μας ένα ευρώ.
Πως γίνεται ο Πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας -αφήστε τα στελέχη μπορεί να έχουν κι άλλους συλλογισμούς- να βγαίνει για συγκεκριμένη εταιρεία και να κάνει διάγγελμα, για την TaxiBeat. Και πως γίνεται η TaxiBeat επίσης να μην έχει άδεια στη χώρα μας, το ξέρουμε όλοι, έχει υποκατάστημα. Αλλά ένα μεγάλο κομμάτι της μετοχικής σύνθεσης να είναι offshore εταιρείες του Παναμά, των βρετανικών παρθένων νήσων.
Συγκλονιστήκατε με τις παρθένους νήσους εσείς, το κατάλαβα! Αλλά είναι συγκλονιστικό ο αρχηγός της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, να βγαίνει και να κάνει διάγγελμα και να υπερασπίζεται τέτοιου είδους λογικές.
Εμείς πηγαίνουμε στη λογική του να φτιάξουμε έργα και υποδομές, μεταφορές, που θα υπηρετούν τον ελληνικό λαό και τις υγιείς παραγωγικές δυνάμεις. Εγώ θα διακινδυνεύσω να σας κάνω και μια εκτίμηση ότι οι συγκοινωνίες πολύ σύντομα θα έχουν τις δυνατότητες να μπουν σε μια άλλη εποχή.
Να μπουν σε μια άλλη εποχή, που δεν θα έχουμε λεωφορεία 20ετίας, αλλά για να μην έχουμε αυτό το χάλι, πρέπει δυο βασικά κόστη, που έκλεβαν τον κόπο και τον ιδρώτα του ελληνικού λαού, να φύγουν από τη μέση. Το ένα είναι το κύκλωμα των εισιτηρίων, το δεύτερο είναι, η σπατάλη που γίνεται στις προμήθειες στα ανταλλακτικά και στη συντήρηση.
Για να έχετε εικόνα του τι γινόταν, -επειδή υπήρχαν έτσι και δοξασίες, του τι θα γίνει με τα λεωφορεία μας- υπήρχε, το έχει η οικογένεια, και ο αείμνηστος Κωνσταντίνος Μητσοτάκης ήθελε να πάνε στον ιδιωτικό τομέα, είναι, ο ίδιος μελετητής που είχε κάνει τη μελέτη για την ιδιωτικοποίηση των συγκοινωνιών, είναι, τελείως τυχαία, ο ίδιος μελετητής που έκανε τις προβλέψεις για το αμαξοστάσιο του Ελληνικού.
Να έχετε μερικά νούμερα στο μυαλό σας, οι αστικές συγκοινωνίες Θεσσαλονίκης έχουν το 1/3 του στόλου των λεωφορείων και το 1/3 του ανθρώπινου δυναμικού που έχουν οι αστικές συγκοινωνίες της Αθήνας. Ήταν στον ιδιωτικό τομέα και έδιναν περισσότερα λεφτά από ό,τι έδιναν στις αστικές συγκοινωνίες της Αθήνας. Το λέω, επειδή μας κατηγορούν για … κομμουνιστές που κρατικοποιήσαμε ή αποιδιωτικοποιήσαμε τον αντίστοιχο Οργανισμό της Θεσσαλονίκης.
Είναι πραγματικά «άξιος θαυμασμού», ο τρόπος που είχε δομηθεί όλο το ελληνικό δημόσιο και όλες οι δημόσιες εταιρείες για να τα ‘κονομάνε κάποιοι και να αναπαράγουν το ίδιο πολιτικό σύστημα. Και καταλαβαίνουμε το ταράκουλο που έχουν πάθει, που σταματάνε αυτά, γιατί σε ένα – ένα τομέα, σε μία – μία δράση που πιάνουμε, αυτά τελειώνουν. Άρα ο παλαιοκομματισμός έτσι όπως είχε δομηθεί, το νεοφιλελεύθερο σύστημα έτσι όπως ήταν, -ήταν ένα ιδιότυπο νεοφιλελεύθερο σύστημα δεν ήταν το νεοφιλελεύθερο σύστημα που βλέπεις σε κεντρικές ευρωπαϊκές χώρες-, εδώ είχε δομηθεί για να εξυπηρετούνται συγκεκριμένα συμφέροντα.
Είχε δομηθεί για να παίρνει ο ΟΑΣΘ στη Θεσσαλονίκη περισσότερα από ό,τι στην Αθήνα, έπαιρνε περίπου 120 εκατομμύρια το χρόνο …
Είχε δομηθεί ώστε τα κανάλια να μην πληρώνουν ποτέ οι καναλάρχες, είχε δομηθεί ώστε οι παραχωρησιούχοι να έχουν ακριβά διόδια αλλά να έχουν και 1,5 δις απαιτήσεις, είχε δομηθεί το Μετρό της Θεσσαλονίκης το 30% του έργου να έχει αξιώσεις 1 δις 100, -περισσότερα από τη σύμβαση-, είχε δομηθεί, τα δημόσια ΚΤΕΟ, να μην μπορούν να είναι ανταγωνιστικά σε σχέση με τα ιδιωτικά, δηλαδή, ήταν ο μόνος τομέας που υπήρχε ελάχιστη αμοιβή μετά από… επτακόσιες εκδοχές Μνημονίου, επέβαλαν, πήγαν και πέρασαν, στα δημόσια ΚΤΕΟ να υπάρχει ελάχιστη τιμή για να μην μπορούν να τη ρίξουν, να πηγαίνει ο κόσμος στα ιδιωτικά.
Είχε δομηθεί, ότι ενώ υπήρχε οn line ηλεκτρονικό σύστημα στο Υπουργείο Μεταφορών για να επιβλέπεται η δουλειά που κάνουν τα ιδιωτικά ΚΤΕΟ με Υπουργική Απόφαση σταμάτησε να υπάρχει, να λειτουργεί, για να καταλάβετε την τρέλα. Δε λέμε για ένα σύστημα που δεν υπήρχε, μιλάμε για ένα σύστημα που υπήρχε και με Υπουργική Απόφαση βγήκε από τη λειτουργία του Υπουργείου.
Είχε δομηθεί να γίνονται νομοθεσίες, οι οποίες θα υπηρετούν συγκεκριμένους φίλους του παλαιοκομματισμού.
Και αυτή τη λογική την τελειώνουμε στη διαχείριση, την τελειώνουμε στα έργα, την τελειώνουμε- κι ελπίζω ότι εκεί θα είμαστε μαζί με την κοινωνία, εκεί είναι το στοίχημα να βάλουμε –κι αυτή είναι η προτεραιότητα που έχουμε- να τελειώσουμε αυτές τις λογικές μαζί με την κοινωνία. να πάμε σε μια άλλη εποχή, σε ένα άλλο Κώδικα Αξιών, να υπάρχουν χρήματα από αυτά που κάποιοι καπηλεύονταν για να γίνουν τα κοινωνικά έργα υποδομών.
Και για να πάμε στην περιοχή μας, στην Αθήνα, δεν έχει η Αττική αγαπητές φίλες και φίλοι ένα λιμάνι, όχι μόνο το λιμάνι του Πειραιά. Έχει άλλα τρία τέσσερα λιμάνια και πρέπει η περιοχή να διεκδικήσει το ρόλο που πρέπει να έχουν αυτά τα λιμάνια. Δεν μπορεί -η ακτοπλοΐα τουλάχιστον- ή η κρουαζιέρα να είναι προνόμιο του Πειραιά, υπάρχει το Λαύριο, υπάρχει και η Ραφήνα. Δεν μπορεί να υπάρχει ένα πολύ ωραίο έργο όπως η Αττική Οδός και ο προαστιακός και να μην επεκταθεί στην περιοχή και στο λιμάνι του Λαυρίου και της Ραφήνας.
Δε γίνεται κάποιοι να έχουν κάνει το διαγωνισμό για το Ελληνικό, όπως ξέρετε πολύ καλά έχει απασχολήσει πολλές φορές το Ελληνικό και τη συζήτηση, και θα συνεχίσει και στο μέλλον, και να μην έχουνε προβλέψει μια αξιοπρεπή σύνδεση και με το οδικό δίκτυο. Και δεν μιλάμε για την τρύπα στον Υμηττό για να κάνουμε τα Μεσόγεια Αμπελόκηπους.
Δε γίνεται να μην πάμε σε επεκτάσεις του προαστιακού και σε επεκτάσεις της Αττικής Οδού για να εξυπηρετούν την Αττική, την Αθήνα.
Δεν γίνεται να μη λειτουργήσουν αυτά τα λιμάνια να μην έχουμε μεταφορά δραστηριοτήτων από τον Πειραιά, δε γίνεται να μην εκμεταλλευτούμε το λιμάνι του Λαυρίου το οποίο είναι στη νησιωτική Ελλάδα πολύ πιο κοντά, σε ώρα, το ίδιο και το λιμάνι της Ραφήνας και δεν έχει την σύνδεση που πρέπει να έχει.
Δε γίνεται να έχουμε οικισμούς, περιοχές στην Αττική, που υποφέρουν ακόμη και σήμερα όχι μόνο από την έλλειψη αντιπλημμυρικής προστασίας, αλλά από την έλλειψη οδικού δικτύου, από την έλλειψη επαρκούς ενεργειακού δικτύου, ούτε γίνεται να συνεχίσουμε να σκάβουμε τους δρόμους μας κάθε τρεις και λίγο για κάθε δίκτυο που θα περνάει.
Άρα πρέπει να πάμε σε μια λογική συνδυασμένων έργων, σε προδιαγραφές για το τι γίνεται με τα δίκτυα της χώρας κάτω ή δίπλα από το οδικό δίκτυο και πρέπει να καλύψουμε επιτέλους και τους ανθρώπους της Αττικής που στην περιφέρειά της, στην περιφέρεια της Αθήνας, θυμίζει τις ακριτικές περιοχές της χώρας, τις εγκαταλελειμμένες περιοχές της χώρας.
Δεν είναι ότι ανακαλύψαμε αυτό με τη Μάνδρα, η Βάρη Βούλα Βουλιαγμένη μπορεί να μην είναι τόσο μεγάλα προβλήματα, όσα έχει η Μάνδρα, ή κάποιες άλλες περιοχές, αλλά έχει προβλήματα που πρέπει να αντιμετωπιστούν. Έχει προβλήματα με την αναβάθμιση του οδικού δικτύου, με τη συνδεσιμότητα, με τα ενεργειακά δίκτυα, με τα μέσα σταθερής τροχιάς.
Ο ΟΑΣΑ έχει κάνει μια πολύ καλή δουλειά και μια πολύ καλή συνεργασία για τις συνδέσεις και τις αστικές συγκοινωνίες, ο Δήμαρχος από ό,τι ξέρω σε συνεργασία με τον ΟΑΣΑ ήδη έχει πάρει την έγκριση για διαδημοτικές αστικές συγκοινωνίες. Αυτό είναι ένα νέο μοντέλο που πρέπει να κάνουμε του Οργανισμού με τους Δημάρχους την Τοπική Αυτοδιοίκηση, όπως επιτέλους ο ΟΑΣΑ θα ρυθμίζει τα συγκεκριμένα και θα ελέγχει δρομολόγια από του χρόνου που θα κάνουν τα αστικά Μέσα.
Είναι ντροπή όλο αυτό που γίνεται όλα αυτά τα χρόνια με τα αστικά ΚΤΕΛ στην ευρύτερη περιοχή της Αττικής. Ο κεντρικός σχεδιασμός που έχουμε εκτός από τα αντιπλημμυρικά έργα και τις αντιπλημμυρικές υποδομές, είναι η επέκταση του προαστιακού σιδηρόδρομου μέχρι το Λαύριο άμεσα, και μέσα στην ίδια λογική θα γίνουν και οι πρόδρομες εργασίες για την επέκταση της Αττικής Οδού.
Την επέκταση της Αττικής Οδού συγκεκριμένα στην επέκταση της Κύμης και στη σύνδεσή της με την εθνική οδό Αθηνών – Λαμίας, στην επέκταση της Αττικής οδού προς Ραφήνα, και προς Λαύριο, στην επέκταση της Αττικής Οδού και σύνδεσή της από Κατεχάκη μέχρι τη Λεωφόρο Βουλιαγμένης, στην επέκταση της Αττικής Οδού στις δυτικές συνοικίες της Αθήνας.
Και προφανώς τα νέα έργα που πρέπει να κάνουμε για τα Μέσα σταθερής τροχιάς και συγκεκριμένα τη σύνδεση του προαστιακού και αυτή είναι η πρώτη προτεραιότητα που έχουμε, του αεροδρομίου με το λιμάνι του Λαυρίου και με τη Ραφήνα, με το λιμάνι της Ραφήνας και η ολοκλήρωση του διαγωνισμού για τη Γραμμή 4 του Μετρό στην Αττική, γιατί πρέπει να πάμε σε άλλο σχεδιασμό – είναι εδώ και από τον ΟΑΣΑ- και καλό θα είναι κάποια στιγμή να κάνουμε μια ειδική συζήτηση για τις αστικές συγκοινωνίες στην Αττική.
Όταν έχεις απώλεια 60 με 70 εκατομμύρια το χρόνο μόνο από τα εισιτήρια, είναι λογικό να έχεις ελλείμματα και να μη μπορείς να αγοράσεις νέα λεωφορεία, να μη μπορείς να εξοικονομήσεις τους συρμούς για τον προαστιακό και το Μετρό. Αυτό το λύσαμε. Κι αυτό θα φανεί άμεσα, φαίνεται ήδη.
Δεν γίνεται όμως -και εκεί είναι το στοίχημα που έχουμε-, να πάμε πάλι να αγοράσουμε λεωφορεία, είτε με δανειακά που θα πάρουμε από την Ευρωπαϊκή Τράπεζα είτε με χρήματα που θα βρούμε από το ΕΣΠΑ, και στη χώρα μας, να μην παράγεται ούτε βίδα. Δεν γίνεται να μας υποχρεώνουν να κλείνει η Ελληνική Βιομηχανία Οχημάτων, όταν έχουμε ανάγκη, σαν χώρα, για 3.000 λεωφορεία. Δεν γίνεται αυτό το πράγμα.
Δεν γίνεται δηλαδή να συνεχίσουμε να είμαστε καταναλωτές. Αυτό που προσπαθούμε να κάνουμε δεν είναι να αναπαράγουμε το παλιό μοντέλο, να κάνει ο ΟΑΣΑ ή το Υπουργείο ένα διαγωνισμό για να πάρουμε 1.200 λεωφορεία για την Αθήνα, άλλα 600 για τη Θεσσαλονίκη και να είμαστε όλοι ευτυχισμένοι, να δίνουμε μετά για μια εικοσαετία λεφτά στα ανταλλακτικά. Τα δε αστικά ΚΤΕΛ να αγοράσουν μεταχειρισμένα λεωφορεία 15ετίας από το εξωτερικό και να έχουμε την κατάσταση που ζούμε όλοι όλα αυτά τα χρόνια.
Αυτό λοιπόν που προσπαθούμε να κάνουμε, είναι, να κάνουμε δυο συμπράξεις δημόσιου και ιδιωτικού τομέα, που ένα μέρος της παραγωγής των λεωφορείων –θα σας πω γιατί το λέω- να παράγεται στη χώρα μας. Αυτό που προσπαθούμε, είναι, να μην κλείσει η Ελληνική Βιομηχανία Οχημάτων και να παράγει λεωφορεία, αυτό που προσπαθούμε είναι να γίνει μια δεύτερη σύμβαση μέσω ιδιωτικού τομέα για να παράγουμε στη χώρα μας μέρος ηλεκτρικών λεωφορείων που έχουμε ανάγκη στις γειτονιές μας, στις διαδημοτικές συγκοινωνίες, όχι μόνο γιατί τα λεωφορεία με αέριο euro 6 και euro 7 δε ρυπαίνουν.
Γιατί δεν ρυπαίνουν ηχητικά γιατί έχουν καλύτερη συμπεριφορά γιατί επιτέλους η χώρα μπαίνει σε μια άλλη λογική, γίνεται πραγματική ευρωπαϊκή χώρα και όχι κατ’ όνομα ευρωπαϊκή χώρα. Γιατί έχουμε το ανθρώπινο δυναμικό και τα πλεονεκτήματα να πάμε σε μια άλλη εποχή, σε μια εποχή που η χώρα μπορεί να παράγει. Σε μια χώρα που μπορεί να παράγει όχι μόνο επιστήμονες να πηγαίνουν στο εξωτερικό, αλλά να παράγει προϊόντα, συστήματα, υπηρεσίες, να πηγαίνει στο εξωτερικό για να κάνει δουλειές και όχι να πηγαίνει σε σκλαβοπάζαρα εργασίας.
Αυτό είναι το δικό μας όραμα, αυτό είναι, αυτό που ο Αλέξης λέει Δίκαιη Ανάπτυξη. Μια ανάπτυξη που θα σέβεται τους αδύνατους, μια ανάπτυξη που θα παράγει για να μπορεί να στηρίξει τους ανέργους, να μπορεί να στηρίξει το κοινωνικό κράτος που πρέπει να επαναοικοδομήσουμε, ένα κράτος που θα έχει δημοκρατικούς θεσμούς και θα τους σέβεται, για όλους όμως, δεν θα εξαιρούνται οι φίλοι της εκάστοτε Κυβέρνησης και τα οικονομικά συμφέροντα.
Και βέβαια μια αλλαγή νοοτροπίας όλων, της κοινωνίας, που αυτό περνάει από τον τρόπο, από τον Κώδικα οδικής κυκλοφορίας, και τη συμπεριφορά μας, μέχρι και πως κάνεις τα έργα. Αυτό είναι το δικό μας στοίχημα, πιστεύω ότι έχουμε βάλει γερές βάσεις. Τελειώνει το ’18 η περιπέτεια που μας έβαλε ο παλαιοκομματισμός, πάμε σε μια άλλη εποχή, σε μια εποχή που η Ελλάδα ανακτά αυτό που είχε χάσει και αυτό που είχε χάσει δεν είναι μόνο οικονομικό. Αυτό που είχε χάσει είναι μέρος της εθνικής μας κυριαρχίας. Είναι να έρχεται σε κάθε αξιολόγηση το γκρουπ των θεσμών και να σου λέει «θα κόψεις τις συντάξεις, θα περάσεις αυτή τη νομοθεσία, συμφωνείς δεν συμφωνείς», δηλαδή θα έχεις απομείωση των δημοκρατικών θεσμών της χώρας, προκειμένου να εξυπηρετηθούν οι δανειακές ανάγκες.
Αυτό αγαπητές φίλες και φίλοι, δεν είναι στη λογική τη δική μας δεν είναι στη λογική της Αριστεράς, δεν είναι στη λογική του προοδευτικού κόσμου και δεν είναι και στη λογική του πατριωτικού κομματιού της συντηρητικής παράταξης. Άρα η πρώτη υποχρέωση που είχαμε και αυτή που δεσμευτήκαμε στον ελληνικό λαό ήταν να πάμε τη χώρα έξω από τα προγράμματα των δανειακών συμβάσεων. Αυτό τελειώνει το ’18 για να μπορούμε να εφαρμόσουμε και τις δικές μας πολιτικές της δίκαιης ανάπτυξης, της στήριξης των αδυνάτων, του κοινωνικού κράτους και τη στήριξης των υγιών παραγωγικών δυνάμεων.
Δεν θέλω να μπω σε λεπτομέρειες, δεν είναι και ο στόχος αυτός, έργων υποδομής που έχουν προγραμματιστεί για την περιοχή. Δε μπαίνουμε στη λογική των εξαγγελιών, αυτά μπορεί να τα δείτε εσείς σαν αναγκαιότητα, και να δούμε ποια είναι η ιεράρχηση που βάζουν οι Δήμοι, η Περιφέρεια, οι πολίτες, για να προχωρήσουμε. Άλλωστε τα μαθαίνετε το τι έχουμε εντάξει, είτε είναι οδικά έργα, είτε είναι αντιπλημμυρικά, σας έχω πει ποιες είναι οι δικές μας προτεραιότητες για την περιοχή και ελπίζω, σύντομα, να γίνει και στο Αναπτυξιακό Συνέδριο για την Αττική, αλλά και πιο πριν, ένας θεματικός κύκλος συζητήσεων για να δούμε συγκεκριμένες ανάγκες και να τις εξειδικεύσουμε μαζί με τους κοινωνικούς φορείς και τους φορείς της Τοπικής Αυτοδιοίκησης.
Ανοιχτά, δημόσια όχι στα κλειστά γραφεία του Υπουργείου σε μια λογική παζαριού, μεταξύ του Υπουργού και του Δημάρχου, ή των παραγόντων όπως ήταν παλιά. Δημόσια.
Σας ευχαριστώ πολύ.
